Pagina:Bilderdijk, Rotsgalmen 2 (1854).djvu/26

— 28 —

 Of reden-zelve in ketens prang’:
En moet by ’t schuimend bekerbruischen
Mijn flaauwe stem door ’t feestlied ruischen,
 Zie daar eens Grijzaarts Tafelzang!

1823.

---

 

Verjaring.

’k Vierde garen
Uw verjaren
Op mijn snaren;
 Maar helaas!
Zy bedanken;
En haar klanken
Zijn maar janken,
 Hol geraas.
Zy verhairen,
En verklaren

Al mijn goeden wil voor dwaas.

Zoo gy mede
Aan die rede
Op mijn bede
 Ingang schenkt,
En niet morren,
Wilt, of knorren,
Dat u ’t snorren
 De ooren krenkt;
Maar te vrede,
In mijn stede

Aan ’t verval der jaren denkt;

Zoo vermeere
Telken keere
(Wat verteere,
 Wat verga,)
Uw genoegen
Onder ’t zwoegen
Van ons ploegen,
 Vroeg en spâ!
En zoo were
Wat ooit deere,

De onbeperkte Godsgenâ!

Wat aan ’t leven
Prijs kan geven,
Zij verbleven