Pagina:Bosboom-Toussaint, De Alkmaarse wees enz. (1886).pdf/107

Deze pagina is proefgelezen

moeienissen, nadat die was afgeloopen. Ook droeg de herberg tot uithangbord een vergulden hertenkop en had zelf, voor de inwoners van Greenwich alleen dàn eenige aantrekkelijkheid, als zij er die soort van bezoekers konden ontmoeten, Daar het nu zomer was en Somerset-house geene bewoners had, was Park-Inn een van de rustigste en bescheidenste openbare huizen, die men kiezen kon voor eene geheime samenkomst.

Ook bevond er zich in de vrij ruime gelagkamer maar één persoon, zeker dezelfde wien Wentworth hier afspraak had gegeven, die in afwachting van zijne komst zich eene kan ale had laten reiken en in de uiterste rust aanteekeningen zat te maken in een zakboek.

»Kastelein, ik heb noodig alleen te blijven met de gentleman, die daarbinnen is," sprak Wentworth tot den meester des huizes, die met overgedienstigheid de deur voor hem open deerd.

»Dat heeft die gentleman mij ook reeds gezegd, Mylord!"! hernam deze,»en uwe lordschap kan volkomen gerust zijn; de enkele’ reiziger, die er nog mocht komen, zal zijne teug bier wel in onze huiskamer drinken."

Mylord! herhaalde Wentworth , de schouders ophalende, met een glimlach tot zijn page.

»De man profeteert!" fluisterde deze.

Ten trad Wentworth binnen, altijd door den page gevolgd, hoewel deze terstond bescheiden op den achtergrond trad.

Nauwelijks had de vreemdeling Wentworth zien binnen treden, of hij stond op en ging hem te gemoet.

„Tom!"

»John!" riepen nu beide tegelijk en als uit één mond, en zij vielen elkander in de armen als twee innige vrienden, die elkander in langen tijd niet hadden gezien en recht verheugd waren nu weder samen te zijn, Wentworths oogen schitterden of zij wat vochtig werden, en Pym trachtte zijn gevoel te verbergen onder een luiden lach.

»Wel fraai, Tom!" barstte hij uit. »Gij zegt naar de lieden te verlangen; gij kondigt hun gewichtige; mededeelingen aan; gij geeft hun plaats en tijd aan, om rustig en onbespied met hen te zamen te zijn; en… als zij dan komen, laat gij ze wachten, tot zij van ongeduld stampvoeten en ten laatste met de wanhoop der berusting hun troost zoeken in de ale."