» »En indien hij het ware, zou ik mij daartoe het allerminst wenden tot u," hernam zij vast en fier.
» »Maar als het niet is om over Wentworth te spreken, wat kunt gij mij dan te vragen hebben, Mylady?"
» »Ik kom u niets vragen, Sir! ik kom u iets brengen,"
» »O! ik weet het!’ hernam hij met minachting; »gij wilt mij omkoopen om hem vrij te koopen; men zou niet eens willen er kennen dat men mij iets te danken had; men zou liever zeggen dat men mij had betaald! En daartoe komt gij met een van die voorstellen, zooals ze mij meer gedaan zijn vanwege de hofpartij."
» »Het is waar" hernam de gravin koel; »ik ben werkelijk gemachtigd u vanwege de Koningin een voorstel te doen. Gij zoudt minister worden en Strafford zou blijven leven… in een kerker!"voegde zij er bij met onbeschrijfelijke bitterheid.
» »En de Koning! zou hij daarin toestemmen?\’ vroeg Pym met eene zekere bevreemding,
» »Hij heeft toegestemd! ge hebt maar »ja" te zeggen,"hernam zij de schouders ophalende, »doch ik weet te wel tot wien ik spreke, om u dat voorstel in ernst te doen; ik weet dat gij meer macht en meer invloed bezit, dan koning Karel I, Sir! al wilde hij alles afstaan wat hij bezit… en zoo gij aannaamt, was juist datgene voor u verloren, wat gij het meest begeert, en wat uw grootste steun is — uwe almacht over het volk!
» »By Heaven! die vrouw ziet goed!" riep Pym als voor zich zelve, altijd zonder haar aan te zien.
» »En zoo gij aannaamt," vervolgde Lady Carlisle, »waart gij in korten tijd uw val zoo nabij, als de graaf van Straf ford nu."
» »Maar, Mylady!" hernam hij, terwijl hij even een snellen en scherpen blik op haar wierp, als wilde hij zich overtuigen wie hij voor had. »Wie zijt gij dan, dat gij zóó spreekt?"
» »Ik ben Lady Carlisle!" antwoordde zij, Maar ik kan u niet zeggen, lieve kinderen, met welke uitdrukking van gelaat de gravin dien naam uitsprak, In den eenvoudigen houten arm stoel, had zij al de majesteit eener koningin op haar troon;
