meestering van dit belangrijk punt. Carrara had opzettelijk tot dit doel veertig lichte platgebodemde vaartuigen laten toerusten, waarmede hij de Genueezen kwam versterken. En tegen dit alles had Venetië geene vloot over te stellen, en voor de weinige galeien, die gereed waren ten krijg, had zij niet eens een admiraal, van wien het denkbaar was dat hij zich met goed geluk tegen een Doria zou kunnen meten!
En middelerwijl hield zij Vittore Pisani gevangen en in ketenen!
En Vittore Pisani in zijne ketenen hoorde de alarmkreten van het scheepsvolk, dat elkander de ontrustende berichten mededeelde; was het vreemd, dat hij uit wanhoop over eigen machteloosheid om te helpen, aan die ketenen schudde?
Toch verzuimde de Senaat geene voorzorgen ter wering van zoo dreigend gevaar. Reeds terstond na de nederlaag van Pisani had men alle openingen van de Lagunen doen sluiten; driedubbele kettingen werden gespannen voor iederen havenmond, en van afstand tot afstand werden deze verdedigd door sandoni, groote vastliggende schepen, met allerlei krijgstuig gewapend en door soldaten bewaakt; eene soort van drijvende sterkten uit balken en palen samengesteld, werd nog daarnevens aangebracht, om de wateren ontoegankelijk te maken.
Maar Pietro Doria en Francesco Carrara waren geene lieden om zich door zulke hindernissen te laten afschrikken. De eerste was met zijne vloot tot St. Nicolaas in Lido opgezeild eer de Venetianen het hem hadden kunnen beletten, en de laatste liet zijne licht gewapende barken afzakken langs het kanaal van Brenta. Door hun eigenaardigen bouw bijzonder geschikt om ook over de ondiepste wateren heen te glijden, waren de drijvende sterkten voor deze geene onoverkomelijke belemmeringen, en zij deden een aanval op het kettingwerk, waarmede de haven van Chiozza was afgesloten, terwijl Doria dat gelijktijdig aantastte aan de achterzijde. De kettingen werden met haken en zagen uiteengereten en stukgezeild; het aan den grond gezette schip (een zeer primitief verdedigingsmiddel voorwaar!) bleek ras te zwak een bolwerk om weerstand te bieden aan een geduchten tweeledigen aanval; de soldaten, die het bewaakten, ziende, dat het onhoudbaar was, staken het in brand en namen de wijk
