berusting hem begaf, dat zijne oogen flikkerden van strijdlust, nadat zij geschreid hadden van deernis, en dat de schok, die Venetië trof, eene siddering over hem bracht, die zijne boeien deed schudden? Onbeschrijflijk was de schrik en de verrassing, waardoor de Venetiaansche bevolking getroffen werd, toen zij de vaan van St. Marcus zag neervallen van de torens op het kasteel van Chiozza, en voor het eerst de vlag van Genua zag wapperen aan dien zelfden standaard. Het was of men met had begrepen, dat zoo iets ooit zou kunnen. gebeuren; en nu men het voor oogen zag, nu men de gewisheid verkreeg van zulk een ontzettend verlies; nu de jammerverhalen van gruwelen, die de overgave der stad waren gevolgd maar al te veel waarheid. bleken; nu men de zekerheid kreeg van de nadering dier meedoogenlooze en machtige overwinnaars, waar zulk een tal van dappere strijders aan de Republiek waren ontvallen, begon de onrust te heerschen en eene verwarring te ontstaan onder het volk, die door de patriciërs en de aanzienlijke burgers in angstige spanning werd gadegeslagen. Het volk stroomde naar het hertogelijk paleis, om onder weeklachten en bedreigingen van den Doge te eischen, — dat men met kracht zich mocht aangorden tegen den vijand, zou men meenen? neen, bij eene volksmenigte, onder den slag van eene nederlaag. moet men geene energieke inspiraties wachten; zij kwamen eischen, dat men tot iederen prijs den vrede zou sluiten met Genua, om den val van Venetië en het verderf van geheel de Republiek te voorkomen.
De Doge, Andreas Contarini, een stug, hooghartig man, had geenszins begeerd de hooge waardigheid te bekleeden, die hij droeg, maar men had hem gedwongen het blinkende juk op zich te nemen, waarvan hij sedert veertien jaren al de zwaarte kende. Ook voerde hij zijn ambt met eere, maar zonder liefde en lust. Hij was gewoon ontzag af te dwingen. door zijne vast: en fiere houding, maar hij was niet bemind bij het volk, en hij wist dat doch hij, scheen niet aan volksgunst te hechten, Ook in dit hachelijk oogenblik verloochende hij noch zijn aard, noch zijn rang; hij deed het volk afdeinzen door zijne kloekheld van geest zonder te bewilligen wat het eischte, maar daar hij het gevaar, waarin Venetië verkeerde, beter over-
