Pagina:Bosboom-Toussaint, De Alkmaarse wees enz. (1886).pdf/25

stemd was voor zeer kortstondig bestaan. Het uitvoerigste kapsel, waaraan van zes tot acht uren lang gewerkt was, tot welks opbouw soms een halve dag was besteed, schitterde slechts één of twee dagen, en er waren slechts weinig dames, die moed hadden het keurigst en kunstigst gebouw langer dan twee dagen in ongeschonden luister te bewaren, hoewel de hechtheid er van weken zou hebben verduurd. Ik zeg den moed. Want er hoorde moed, er hoorde lichaamskracht, er hoorde vastheid van wil toe, om een last als deze langer dan eenige uren te dragen, om niet te bezwijken voor de verzoeking. dien met eene snelle en heftige beweging van ongeduld uiteen te rukken, Men zegt, de dames van de 18de eeuw leden aan vapeurs en migraines; maar ik verzeker u, en dat is door feiten te bewijzen, dat ze noch zwak, noch zenuwachtig zijn geweest, ten minste niet zij, die de gewoonte hadden zich te laten kappen; want om niet eens te spreken van de somme gedulds en sterkte van hoofd, die er noodig was, uren achtereen, het opbouwen van zulk hoofdtooisel te ondergaan, en het daarna in volle zwaarte te torsen met opgeheven hoofd, zonderdat de hals zich kromde onder de zwaarte van dien last, terwijl het puntig keurslijf de ademhaling belemmerde onder de knelling van het balein, en de hoepelrokken, hoe lastig ook, volstrekt noodig waren, om het evenwicht tusschen het hoofd en de gestalte een er vrouw eenigszins te bewaren, terwijl zij balanceeren moest op de puntige hooggehielde schoentjes — om van dat alles alleen ter herinnering te spreken, — was er nog veelmalen eene voorwaarde tot het ongeschonden houden van het kapsel die, als marteling en als afmatting van geest en lichaam beide, al het andere overtrof: een kapsel, dat zooveel uren tijds nam, kon niet te allen tij’ de worden volbracht vooral niet, omdat de kapper, die en vogue was, de éénige, dien eene dame van rang gebruiken kon, zich niet kon vertienvoudigen, en dus soms den eenen dag een kapsel moest maken, dat eerst den volgenden zou gebruikt worden; den tusschentijd dan, ware het zelfs een nacht, die er tusschen lag, moest de martelares van de kunst en van de mode zich niet enkel beperken tot hare kamer, tot onbewegelijkheid, maar kon zelfs de rust van den slaap niet genieten dan in een armstoel! Mij dunkt, zoo