toesprak, en met welgevallige belangstelling haar kostuum gadesloeg, maar bovenal een scherp oog richtte op de kanten manchetten, waarmede hare mouwen gegarneerd waren.
Verheugd zooveel opmerking te wekken, hoewel zij wist, waar aan die toe te schrijven, deed Mevrouw F. haar best om de ongelijkbare fijnheid en het prachtig dessin der kanten voor de Prinses te doen uitkomen; terwijl zij er bijvoegde, dat alleen eene Vorstin, als de Princesse Royale, ze had kunnen wegschenken, en dat ze ook alleen maar door eene Vorstin behoorden gedragen .te worden, gelijk het slechts was uit gehoorzaamheid aan de Prinses van Oranje, dat zij er zich nu mede had gesierd, en dat zij ze volgaarne Harer Hoogheid wilde aanbieden, indien deze ze nog ter gedachtenis harer Vorstelijke tante en schoonmoeder geliefde te bewaren.
»Volgaarne, en met veel dank neem ik ze aan, barones!" sprak Maria met bevallige gemeenzaamheid, »echter onder eene voorwaarde!"
»Die vervuld zal worden, zoo het in mijne macht staat Mevrouw!" hernam de barones zich buigende.
»Ik wenschte het adres te hebben van de persone die deze kanten heeft gedicht?" Mevrouw F. kleurde van schrik en ergernis.
»Uwe Hoogheid meent dus," sprak zij verlegen, maar toch gekrenkt, »dat ik de vermetelheid zou gehad hebben haar deze kanten aan te bieden, hoewel dus lang gebruikt, dat ze herstelling noodig hadden?"
»Ei neen, Mevrouw! gij moet dat zóó niet opvatten," hemam, Maria met zachten glimlach… »Maar reeds de tijd die er tusschen ligt sinds ze nIeuw waren… Mijn wellieve heer, de Prins heeft nu ruim zijn dertig jaren, en met zoo teêre stoffe is licht een ongeluk gebeurlijk!"
»Uwe Hoogheid heeft daarin gelijk; maar het is nog niet gebeurd, en dus…"
»Ik bid u, twist niet tegen de waarheid,, hernam de Prinses en toen met de toppen der vingers op de kant wijzende deed zij naar de gestopte plaatsen opmerken, die, hoewel met merkwaardige handigheid aaneengehecht, toch de sporen een er andere behandeling vertoonden dan die van het oorspronkelijke speldewerk.
