EEN ARME DIE RIJK MAAKT.
(LEGENDE UIT HET ST. JANS GASTHUIS TE BRUGGE.)
Een vreeselijke schok had gansch Vlaanderen doortrild; de machtige hertog van Bourgondië Karel de Stoute, was met zijn gansche heirleger jammerlijk verslagen in de sneeuwvelden van Lotharingen — en hij zelf roemloos omgekomen bij zijne laatste nederlaag. Die roekelooze veldtocht, midden in den winter van den vermetelen, hartstochtelijken, al te slecht beraden, al te onverzettelijken held, had Bourgondië en Vlaanderen, en al diens schoone landen en heerlijkheden, zonder hertog en heer gelaten; niet zonder hoofd, dat is waar; maar de hertogelijke kroon was plotseling in volle drukkende zwaarte neergevallen op de teedere slapen eener jonkvrouw, wier zwakke hand niet krachtiglijk den staf konde voeren over zoo veelzijdig gebied, en zoo weinig gegedweeë onderdanen ternauwernood in bedwang gehouden door de ijzeren vuist van haar geduchten vader. Maria van Bourgondië de rijkste erfdochter van midden-Europa, wettige vorstin en vrouwe van Bourgondië Vlaanderen, Braband, Holland en van alle provinciën en steden door haar grootvader en vader overheerd, voelde zich dies ondanks beklagenswaardige weeze, toen zij, nog bedwelmd van smarte en rouwe na den slag die haar had getroffen, met wankele treden ten hoogen hertogsstoel steeg; geen zetel der ruste en der zorgeloosheid voorwaar, al scheen het mollig purper enkel weelde te beloven. Hare rijke erflanden waren uitgeput, ontvolkt, verarmd, ten behoeve van Karels geweldige oorlogen; de bloem van adel en ridderschap, geheel des hertogs weerbare en getrouwe heirkracht naar den vreemde heengedreven door zijn toomeloozen moed, die geene hinderpalen
