zonder de vrijheid te hebben van te klagen. Zij hoopte wel le défaut de sa currasse te vinden, en daarop was zij bedacht toen de Hertog omstreeks drie uren in den namiddag tot haar werd toegelaten.Zij wachtte hem op in hare slaapkamer, waar zij gewoon was gehoor te verleenen, een vertrek ruim genoeg om eene audiëntie-zaal te kunnen zijn, dat zich alleen onderscheidde van de laatste door een kolossaal ledikant, dat met zijn gedraaide kolommen zijne statige! damasten gordijnen, de courtepointe van fluweel en kant en het bidgestoelte er nevens met het kruisbeeld, bijkans eene kapel geleek. Daar hier echter de vorstelijke troonhemel ontbrak, hield: de Regentes zich staande in het midden der kamer, alleen even, met de hand tegen een armstoel geleund, toen de Hertog binnentrad, van twee of drie zijner voornaamste edellieden vergezeld, die zich echter bescheidenlijk op den achtergrond hielden, tot het hun vergund zoude zijn de Gouvernante te begroeten. — De Hertog van Aerschot, de Graaf van Mansfeld, de Graaf van Barlaymont, en Lamoraal van Egmond (die zich gehaast had zijn rijkleeding met een schitterend hofgewaad te verwisselen) stonden der Gouvernante ter zijde, als volleerde hovelingen beslote hunne houding tegenover den Hertog te regelen naar die der vorstin.
Margaretha van Parma had nooit aanspraak kunnen maken op vrouwelijke schoonheid. en zij was nu in haar zes en. veertigste jaar — een hachehjke leeftijd, waarop de rozen en leliën meest zijn uitgebloeid. Maar wat zij nooit had bezeten, was ook niet bij haar verloren gegaan, en had zij weinig van de bevalligheid haren moeder, de bekoorlijke Vlaamsche jonkvrouw van Ghenst, zij droeg in hare trekken den stempel harer afkomst uit Karel del Vijfden, en het fijne kneveltje aan de bovenlip misstond niet bij de fiere en schrandere uitdrukking van dat sterk sprekende gelaat, dat, donker getint, met den leeftijd eer winnen kon dan verliezen. Er schitterde geest en stoutmoedigheid uit hare levendige bruine oogen. Zij had eene vorstelijke opvoeding genoten aan het hof harer tante Maria van Hongarije, was vroeg aal sterke lichaamsbeweging gewend en eene hartstochtelijke liefhebster van paardrijden en het — nobele — jachtvermaak. [1] Van-
- ↑ Haar portret door Alonzo Sanchez Coëlho — in het Koninklijke Museum te Brussel — waarvoor zij zeker in hare jeugd geposeerd heeft, stelt
