Pagina:Bosboom-Toussaint, De vrouwen van het Leycestersche tijdvak tweede deel (1886).pdf/152

en dat hij zich zou laten verstrikken en verschalken, overal en zooveel men wilde; — niet omdat het hem aan vernuft gebrak, maar omdat hij het schepsel was van ’t oogenblik, die noch de noodige behendigheid, noch de noodige volharding zou hebben, om een zulk ontwerp door te zetten en vast te houden; — die in den tuimel van weinige dagen levensvreugd het werk van maanden zou kunnen verbreken; — iemand zonder karakter in ’t eind, die zich beheerschen liet door zijne zinnelijkheid en wegslepen door indrukken; — die strijdigheid tusschen de stoutheid van zijn plan en de zwakheid van zijne ziel bracht mij op een denkbeeld: in zijne plaats zijn rol te spelen, maar zóó te spelen, dat die mijne wraak diende en niet de belangen der Koningin. Zoo begaf ik mij dan naar ’t Spaansche leger, en vond er mijn jongen loshoofd, in een toestand, mijne wenschen zóó gunstig, als ik nauw had durven hopen. Hij was nog niet eenmaal in het hoofdkwartier geweest, maar had zich laten medeslepen in al de woeste en gevaarlijke vermaken, waarmede loszinnige en overmoedige jonge edellieden de gevaren van den krijg in een legerkamp weten af te wisselen, en dat zij uitspanning noemen en schadeloosstelling voor alle ontberingen en de vermoeienissen. In de Vlaamsche provinciën mocht gebrek heerschen, in het leger was het niet voor wie goud had te spillen: grof spel, drinkgelag, tweegevechten en minne spel met lustige vrouwen, dit alles had den tijd, de gedachten van Lord Strange ingenomen, en, erger nog voor hem, zijne cassette tot op den bodem geledigd. Hoe vindingrijk ook, had hij alle hulpmiddelen uitgeput; woekeraars en lombarden hadden hem in hunne netten, en tot zijne eer toe, tot de uitzichten toe, die hij niet meer kon verwezenlijken, had hij hun verpand. Bloedverwantschap gaf mij het recht hem te naderen, en het voorwendsel hem hulp te bieden. Hoe die aangenomen werd, kunt gij denken. Mijne voorwaarden echter schenen hem eerst hard en ongerijmd;