Pagina:Bosboom-Toussaint, De vrouwen van het Leycestersche tijdvak tweede deel (1886).pdf/291

kon gelden dan tegen ’t menschelijk gevoel, en die niet voor eene rechtbank was te brengen; maar zeker heeft hij een kwaad hart gehouden tegen Modet, en wachtte hij slechts op eene kans om het hem te toonen. Bij Modet’s karakter kon die kans niet uitblijven, en deze was er ook zóó wel van overtuigd, dat hij niet op de verzoening met den Graaf, maar op diens val zijne veiligheid bouwde, of liever den triomf zijner zaak; want men moet billijk zijn, op de eerste achtte Modet niet het meest. Sinds lang was het bekend, dat Nieuwenaar niet meer de vroegere ijveraar was voor Leycester’s zaak, en meer dan eene stem klaagde hem aan van samenstemming en samenwerking met de Hollandsche partij. Ontevredenheid over zijn toestand en tegen den Graaf van Leycester hebben wij reeds bij den Gouverneur doen opmerken. Met één woord, Modet meende niet enkel persoonlijke, maar goede en welgegronde redenen te hebben, om tegen dien heer in Engeland wantrouwen te wekken, van hem op misnoegden toon te spreken, en bij zijne terugkomst hem tegen te werken. De Burgemeester Prouninck, Mylord North en andere ijveraars ondersteunden hem in die gevoelens, en onder burgers en burger-hoplieden hadden zij welhaast zulken aanhang, dat hij met vrij goede kans een coup de main zou kunnen wagen, zoo ras hij wilde. Wat hij eigenlijk voorhad, wist niemand dan de diepst ingewijden in zijne bedoelingen; maar er liepen onbestemde geruchten van groote veranderingen, die er te Utrecht zouden plaats vinden. Bij algemeene ontevredenheid met het bestaande geeft het woord verandering allen iets als hoop, en tot zelfs onder zijne ambtgenooten vond Modet eene opgewekte verwachting, die bewees, dat zij voor zich van ’t gelukken zijner plannen het beste hoopten. In trouwe, de Gereformeerde kerkdienaren, vooral zij; die »de vordering en den voortgang van Christi Kerke" alléén zagen in eene gevestigde en wel nageleefde kerkenorde, hadden niet veel reden om tevreden te zijn