als wij gehoord hebben, bij dieper inzicht, begonnen hem de plannen van Modet wat gewaagd en wat vermetel voor te komen, om niet te zeggen: ongeoorloofd, en zoo is de loop zijner gedachten verklaarbaar, toen hij, na de weduwe van Hemert ontmoet te hebben, met zijne gedachten tot Modet oversprong.
Het gesprek op dit punt werd nog eene wijle voortgezet, totdat het gestoord werd, maar: op zulke wijze, die hen althans niet van ’t gezegde onderwerp aftrok: de komst van den hofmeester, die aandiende, dat daar reeds een gezelschap samen was in »de sale" en ook eenige krijgslieden in de voorzale aanwezig, die door den luitenant Cosmo waren binnengeleid, welke laatste dringend bad, den kapitein te mogen spreken.
De Maulde verliet de Prinses, die een haastig toilet maakte voor haar gezelschap, en nadat hij met Cosmo gesproken had, voerde hij haar de gezelschapszaal binnen, met dat gevoel van zegepraal, dat hem altijd beving, als hij de schitterende vrouw aan de wereld kon toonen, schoon hij haar juist dan aan die wereld moest afstaan en met felle ijverzucht daaraan benijdde. Vele personen waren reeds daar; om de waarheid te zeggen, zij waren samengeroepen; de Baron North zou er zich ook laten vinden. en Modet zou er de laatste opening geven van zijne plannen. Maar buiten de opgeroepenen konden er eenigen komen, die men niet wachtte, daar de Prinses voor deze hare deur niet kon sluiten, zonder achterdocht te wekken; dezulken waren er.
Tot deze, als der gastvrouwe plicht was, wendde zich Maria het eerst, de Generaal Norrits en zijne Walburg, die haar mededeelde, dat hare nicht sinds eenige dagen in Gelderland was weergekeerd, en nu besloten scheen, rustig haar leven te slijten op haar kasteel Rozendaal.
De Generaal Norrits scheen niet zonder oorzaak daar te zijn, ware het onder schijn van een beleefdheids-bezoek. Nauwelijks had hij de Prinses naar haar armstoel teruggevoerd, of hij wendde
