in een hol van roovers gevallen, dan in dezen kring: tegen de eersten had men in ’t eind politie-agenten, wat kon men tegen dezen…!
De personen, die het dichtst bij den ingang geplaatst waren en hem dus het eerst opmerkten, kenden hem niet, doch maakten plaats ..voor hem met eene zekere gewilligheid, want in ’t eind had zijn voorkomen iets onderscheidends, dat terstond in hem den man van eenig gewicht onderstellen liet; zoodra hij echter voorbij was gegaan, sloot zich die kring achter hem dicht en toen hij dus de personen opmerkte, die hem licht gaven over hetgeen hier kon voorvallen, was teruggaan bijna even gevaarlijk als blijven. Een jongmensch, die hier waarschijnlijk de eene of andere functie waarnam, hetzij van ceremoniemeester of introductor of president, trad naar hem toe en sprak hem aan met hoffelijkheid, hoewel toch de toon, waarin hij hem welkom heette, eene uiterste bevreemding verraadde, Niets ware nu wijzer en wellicht gemakkelijker geweest, dan zoo hij wederkeerig zijne bevreemding had uitgesproken van hier een gansch ander personeel te vinden dan hij gewacht of gewenscht had en de vergissing of het misverstand ware terstond opgehelderd, en hij zou gelegenheid gehad hebben tot een fatsoenlijken aftocht. Maar dat was juist wat een Abbondio niet kon; vooreerst was hij door het ongewachte, dat dus op hem viel, als overstelpt en geheel van dat aplomb beroofd, dat er noodig was om terstond tot de verklaring te komen, daarbij had de nachtmerrie van den angst hem op eens bij de keel gevat, en het spreken was hem letterlijk onmogelijk, zelfs als ware de vermetele gedachte zoo op eens in zijn weifelenden wil vast geworden, om zich hier ten overstaan van zooveel menschen, over een onderwerp van welken aard ook uit te laten. Hij zweeg dus, of liever hij stotterde eenige onverstaanbare woorden, die minder zeiden dan zwijgen, en hij begaf zich naar de zijde van de zaal die het dichtst in zijn bereik lag, en vond er zeker met eenig gevoel van verlichting een der bekende tafeltjes voor een venster staan, dat nog hetzelfde uitzicht bood! Die opmerking was hem werkelijk eene ruste, zóó had hetgeen hem hier overkomen was hem geschokt en zijne onrustige schuwheid opgewekt maar de verademing zou van geen langen duur zijn.
