de voeten des Konings werpen, maar deze ontvangt geene vrouwen, dan welke hij zelf tot zich roept en dan nog, de moeielijkheden, al het ceremonieel, alles, zou mij zoovele hindernissen in den weg stellen, dat er weken verloopen zouden, eer ik tot hem kwam, en intusschen zou het lot van mijn Dolcettino voor altijd beslist zijn, O, ik zal deze smart besterven!”
»Sterf niet, madonna; en beloof slechts mij te beminnen, als ik hem red.”
»Hem redden, hem in vrijheid stellen? O! als gij dat kondet, als gij dit slechts durfdet ondernemen!”
»Ik zal het doen, mevrouw, ik zweer u, bij mijne eer als edelman, bij mijne ziel als christen! Maar gij dan ook!”
»Ik zal u liefhebben, als gij het beproeft, ik zal de uwe zijn, als gij slaagt,” en de vurige Spaansche, tot hiertoe zoo afgemeten, zoo terughoudend met hare liefkoozingen, sloeg nu beide armen om zijn hals en liet haar bevallig hoofdje, afgemat van ’t schreien, rusten op zijn schouder, terwijl zij fluisterde:
»Al het geluk, dat de liefde eener vrouw geven kan, zal ik u schenken, zoo gij dat kind voor mij redt.”
»Ik vlieg tot zijne bevrijding!” hernam Manriques verrukt en in de hoogste opgewondenheid over dien aanvang zijner belooning, maar eer hij die vlucht nam, wilde hij nog eerst eenige oogenblikken vertoeven, om zijne dame te troosten, die intusschen verklaarde, dat zij het spoedigst zou getroost zijn, als hij maar heenging om zijn Hercules-arbeid te ondernemen.
En nu onder ons, mijne lezers, en om oprecht te zijn, moeten wij zeggen, dat Manriquez nog volstrekt niet wist, hoe hij beginnen zou, noch op welken grond hij zijne verzekering bouwde. Slechts dit wist hij, dat hij beloofd had en houden zou — hoe ook zijn begin moest wezen en hoe zijn einde; en wat beide hem ook kosten mocht, bloed of goud. Aan dit laatste middel, wij zeggen het tot zijne eer en tot de eer van zijne eeuw, dacht hij niet het eerst, maar later toen hij met Mateo in overleg trad over de middelen, hoe zijne belofte te vervullen, bracht deze hem dit voor den geest. Overtuigd dat zijn meester te jong was en te verliefd om niet deze kans waar te nemen, zich de gunst zijner aangebedene te verzekeren, begreep de trouwe man, dat hij niets winnen zou met een lang vertoog over de
