Pagina:Bosboom-Toussaint, Leycester in Nederland tweede deel (1886).pdf/23

zij zelve vreesde, niet in twistredenen te vervallen, die hij nutteloos achtte. Het is zeker, dat bij eene vrouw als Jacoba, onverstandige ijver groote schade zoude hebben gedaan, of voor ’t minst geen voordeel. Het is ook zeker, dat een Modet of een Fraxinus hier veel te veel zoude hebben willen doen, en geene andere vrucht zoude hebben verkregen, dan de bittere der teleurstelling; maar het is ook zeker, dat Taco Sijbrandsz. te weinig deed; want hij deed niets. En te dien tijde, — te allen, zoude ik wel moeten zeggen, — te midden van de groote worsteling van de twee beginsels, het behoudend en het hervormend, mocht wel geen mensch, voor wien zich tijd en gelegenheid aanboden, — mocht wel vooral geen leeraar van ’t Protestantisme de handen slap laten nederhangen, zonder eene enkele poging, ook de zachtste, de voorzichtigste, om eene voortreffelijke ziel, om een schrander hoofd tot de leere der gezuiverde Kerke te winnen, en tot helderder begrippen te brengen, omtrent hare hoogste belangen. Mocht wel geen dienaar van het Evangelie daar een lam nabij zich weten, aan Christus gemeente verbonden door den heiligen doop, en haar zoo gansch verstoken laten van alle geestelijke hulp, van ieder verblijdend woord, dat het Evangelie te spreken weet tot allen, vooral tot de gedrukten en de belasten, als de droeve zwervende het zijn moest, die, — verstooten van een verwant, — of zijne hoede ontvluchtende, uit vreeze voor gewetensdwang, verstoken was van iederen troost en iederen steun, die hare Kerk haar aanbracht. Het is waar, hij had vele moeiten en afleiding in deze dagen, en het leven werd hem zorgelijk gemaakt door zijne ambtsbroeders, die in gevoelen met hem verschilden; maar dat kon het niet wezen, wat een man, als Taco Sijbrandsz., zoude afhouden, zijn plicht te betrachten tegenover anderen, als hij geoordeeld had, dat het zijn plicht was. Het was een uiterste van verdraagzaamheid, dat niet was van zijn tijd. »Dat moet God doen!” oordeelde hij; maar hij wist toch, dat de Heer door middelen werkt, en niet of hij zelve ook het gekozen middel had kunnen zijn. Licht was zijne handelwijze fijne politiek! Waar die jonkvrouw in zulken toestand niet werd aangezocht, zou ze uit een streven naar voldoening van hoogere behoeften, licht zelve opzoeken, en waar zij tegemoetkwam, was ze immers reeds ter helfte gewonnen! Maar Jacoba was eene van die krachtige zielen, die ter eener zijde lange kunnen teren