dat het mij paste om voor haar een voetenbankje aan te schuiven, Zij deed mij gevoelen dat het mijne liefste taak moest zijn anderen kleine diensten te verleenen, dat reeds de wellevendheid dit vorderde, al sprak het hart niet; maar ik geloof vast, dat, zelfs al ware mij het tegenovergestelde geleerd, niets ter wereld mij weerhouden zou hebben iets voor mama te doen, dat in, ja dat boven mijne macht stond, en ik zou het welongelukkig ach. ten, zoo stand, zoo fortuin, of rang of opvoeding, een meisje konden verhinderen lief te zijn voor hare moeder!"
»Ik buig mij volgaarne voor een argument als het uwe, freule, uit de ervaring, uit het eigen hart gegrepen," sprak Marius met gevoel, »zoo ik de eer had uw verloofde te kennen, zou ik hem van harte geluk wenschen met zijn aanstaand huwelijk; want dat staat vast, de goede dochter wordt eene goede echtgenoot."
Antoinette geraakte blijkbaar in verlegenheid over die onbewimpelde goedkeuring; zij kleurde sterk, scheen geheel hare zorg te wijden aan den fijnen glacé handschoen, dien zij over de blanke vingers trachtte te schuiven, en bracht eindelijk uit, alsof zij zich moest verontschuldigen: dat zij het niet gezegd had om met ses beaux sentiments te pralen, maar alleen omdat zij ’t in haar zelve en in elk ander niet dan natuurlijk vond, dat men zoo dacht en handelde.
»Ik zou ’t kunnen opnemen als eene glosse op mij, Antoinette, daar gij ziet dat ik mij nu juist in eene positie bevind, die me verplicht, mij door mama te laten bedienen," viel Laura lachende in; — maar toch het was een lachje, dat haar niet recht van harte afging en waarbij hare lippen verbleekten.
Hoe komt gij op dien inval, Laura! Als ik aan u had gedacht, zou ik mij niet zoo hebben uitgelaten," repliceerde Antoinette, op ernstigen, zelfs wat koelen toon. Daarop haar even de hand drukkende, sloeg zij haar voor, »een dagje buiten te komen," zoo ras de vlugge voeten weer goeden dienst konden doen, en wendde zich naar mevrouw Trotsenburg, die onder de woordenwisseling was opgestaan en zich naar het openstaande raam had begeven, als om lucht te scheppen, en nu met zekere opzettelijkheid op de bloembedden bleef staren; — de goede vrouw had een afschrik van alle discussiën, en zij gevoelde het maar al te goed dat hare Laura gansch niet Ze beau rôle had, Er ging haar een licht op over eene waarheid, die zij tot hiertoe slechts
