en het zal wel in niemand anders opkomen om Majoor Frans ten huwelijk te vragen; en dat is heel gelukkig ook, want de generaal zou mij graag wat hij noemt »geetablisseerd"zien vóór zijn dood; de goede man heeft nog niet het besef, dat daar niet over gedacht kan worden en zou zich allerlei offers willen getroosten, tot elk compromis toetreden, om er mij toe over te halen; en dat zou maar onrust en tweespalt geven zonder goede uitkomst; want mijn besluit staat vast."
Die uitspraak beloofde niet veel goeds voor het succes van mijn tocht, en zij was geen nufje van negentien jaar dat »neen" zegtals ze »ja" meent; maar zij gaf mij toch, zonder het te weten of te willen, wenken en inlichtingen die ik mij ten nutte konde maken. Un homme averti en vaut deux; ik begreep dat ik met de meeste voorzichtigheid te werk moest gaan eer ik in ernst de poging waagde om haar uit dat vaste besluit los te wrikken, maar het kon toch geen kwaad om eens een schot in het wilde te doen. Ik was onwillekeurig een paar pas vooruit geraakt, keerde mij om en bleef vlak voor haar staan, terwijl ik sprak: »En als ik nu eens expresselijk naar de Werve was gekomen om u een dergelijk voorstel te doen?"
»Wat meent gij daarmee?" vroeg zij met gefronsde wenkbrauw; »een voorstel! welk een voorstel?"
»Nu, datzelfde waar gij over spraakt, en dat gij voor zoo onwaarschijnlijk hieldt, dat het iemand zou invallen u te doen."
»Een huwelijksvoorstel, en door u?" vroeg zij met evenveel verbittering als verrassing, »dat is niet waar! Zeg dat het niet waar is," riep zij met heftigheid.
»Maar onderstel eens even dat het waarheid ware, wat zoudt gij antwoorden?"
»Ik wil die onderstelling niet eens maken; gij bevalt mij als neef om der curiositeits wille, maar als ik gelooven moest dat gij kwaamt als advocaat in zulk eene kwade zaak, liet ik u dood eenvoudig midden in de hei staan; dan moest gij zelf maar zien hoe gij op de Werve zoudt komen; ziedaar mijn antwoord."En als begon zij reeds uitvoering te geven aan dit voornemen, liep zij schielijk voort, niet zoo snel toch of ik was met een paar stappen weer bij haar.
»Een antwoord meer oprecht dan beleefd, zooals men het van freule Mordaunt wachten kan," hernam ik; »maar op mijne beurt
