dige vindingrijkheid der moedediefde! wat is voor u ontoegankelijk, reinst gevoel van het vrouwelijk hart, die zelfs de gevallen vrouw tot een eerbiedwaardig wezen vormen kunt, als gij ieder onedel gevoel verbant, om berouwvol alle aandoening der teederste gehechtheid in één punt te doen samenvloeien, als de moeder al hare levensvreugde voor het geluk van haar kind opoffert!
Anaïs zocht en vond een middel, om hare dochter te naderen, zich niet meer van haar te scheiden, moederzorg aan haar kind te kunnen toonen. Zij wist, als ongezocht, kennis aan te knoopen met de kamenier van mevrouw Stromen. Dit meisje wenschte te huwen; zij voorzag haar van een behoorlijken bruidsschat. Mevrouw Stromen was nu zonder kamenier; zij wenschte eene Fransche, om Marielle met die taal gemeenzaam te maken. Als eene eenvoudige, niet meer jeugdige persone, meldde zij zich aan; als eene door den drang der tijden ongelukkig gewordene Zwitsersche, bood zij haar dienst, voldeed, en werd aangenomen. De moeder was bij haar kind, onder den naam van Sophie, de Fransche hofdame Anaïs was in eene Zwitsersche kamenier herschapen. Wij willen niet treden in de stukswijze ontleding van de genoegens, van de oneindige zelfvoldoening der moeder, noch van het bittere, dat zich mengde in elke teug uit den kelk harer moedervreugde, niet in de bijzonderheden van hetgene de kamervrouw leed, onder de aanmatigingen en luimen der weduwe, of onder de kinderlijke grillen en hooghartige koelheid der kleine Marielle, die de al te ernstige Sophie dikwijls minder liefderijk behandelde dan andere meer vroolijke dienstboden, noch van het smartelijk gevoel der moeder, die haar kind de liefkoozingen, welke haar toekwamen, aan eene andere zag verkwisten. O, welke vrouw zal ze zich niet voorstellen; wie haar onverschillig aanstaren, die zóó moeder wezen moest; die de misstappen harer jeugdige lichtzinnigheid zóó boette!
Vele jaren bleven moeder en dochter zoo vereenigd;
