en de bescherming haars vaders, of dit geheim ongeschonden te bewaren, en Marielle, bij zijne aankomst een vaarwel te zeggen, dat voor eeuwig zijn moest. Na bitteren strijd koos de moeder. Zij bereidde alles voor tot hare opneming in een Duitsch klooster; zij voerde haar kind in de armen van den man, die zich een zoo teeder vader, een zoo onverzoenlijk mensch betoonde; ontscheurde zich als eene vreemde aan dat wezen, waarvoor zij haar hartebloed zou de gegeven hebben, dat zij nu niet eens al hare aandoeningen mocht doen kennen, en… doch wij hebben hare wanhoop gezien en ook hare berusting; wij weten, hoe dat, wat de wereld een toeval heet, haar van zelfmoord terughield; wij zagen hare wroegingen op het oogenblik, dat zij zich gedwongen zag, in haar lot te berusten. Laat ons hopen, dat zij, in de eenzaamheid teruggekeerd, den toegang tot de eenige bron van troost voor vertwijfelden zal gevonden hebben!…
