ziel, met eene verbeelding, door eenzaamheid en gebrek aan afleiding opgewonden tot het hoog romaneske, had zich den onbekenden bruidegom voorgesteld onder den heerlijksten vorm, dien zij zich scheppen kon. Hij was hare aanbidding geworden en hare liefde, maar de reine liefde der onschuld voor het onstoffelijk ideaal! Gevaarlijke droomerij, die haar de dragelijkste werkelijkheid kon vergiftigen, zoo de echtgenoot met minder, maar slechts ongelijk was aan het hersenbeeld. De dood redde haar van teleurstelling, nadat de verlovingsgeschenken waren gewisseld, waarbij een brief van lord William hem haar kennen deed als een gevoelig en schrander jongeling. Het tooverbeeld had dus niet een zijner stralen verloren, en bleef in vollen sneeuwreinen glans voor haar schitteren. Zijn dood was plotse ling en onnatuurlijk; hij was te Eastland-Castle, en wondde zich door een ongelukkig toeval op een hertenjacht; zoo ten minste sprak zijn vader, die uit Londen de verweduwde bruid bezoeken kwam.
De hertog, hetzij begeerig naar hare schatten, hetzij door hare schoonheid betooverd, herinnerde haar den wensch van sir George Maxwell dat zij. den vertegenwoordiger der Eastlands tot gemaal zoude nemen; hij zelf was de eenige… hem was zij toegevallen… tenzij haar geweten toeliet te breken, wat zij een stervende had beloofd. Metella was een dier sterke geesten, die de woorden plicht en rede als meesters hebben erkend over hun wil. Zij deed, wat zij haar plicht achtte. Zij wist toch, dat geen levende hare ziel zoude vervullen, en zij zeide tot den grijsaard, dat zij hem de hand gaf, maar haar hart voor zich behield. Hij lette daarop niet, of hij wilde daarop niet letten. Zij hoopte, dat de sympathie der vriendschap haar binden zoude aan hem die de vader was van den geliefde, en dat dit voor beider levensgeluk genoeg zoude zijn. De onschuld van haar hart bedroog haar; toen de echtgenoot hartstocht eischte,schrikte zij terug vande eigenbaat des grijsaards, die den rouw om den zoon vergat voor de vreugd van
