Pagina:Boutens, Vergeten liedjes (1910).pdf/65

Deze pagina is proefgelezen


Maar waar vind 'k water voor de bloem
Die 'k draag zoolang ik 't leven weet,
Op aller dagen simpel kleed
Als eengen witten roem?"

De kelk hing neêr aan dorren steel.
Heur blank gezicht werd als 't gelaat
Van een ziek kind dat sterven gaat.
Zoo leî 'k haar naast mij op de peel.

Mijn ziel zocht rusteloos en loom
Door 't graf van 't ijle donker rond
Dien tijdeloozen nacht, maar vond
De deur niet naar den lichten droom.

Ik hoorde vallen éen voor éen
Mijn eigen tranen door de stilt:
Die welden stadig warm en zilt,
Tusschen geloken leên.