— Jawel.
— Neen.
— Jawel.
— Neen. Je zal het zien... later... als je ouder bent!!
— Ik zal niet oud worden, tante...
— O kind, wat weet je, wat weet je! Wat weet je, hoe je worden zal... hoe tragisch je leven licht worden zal... als je er niet ernstiger... ernstiger over denkt!!
Zij stond op: onweerhoudbare impulsie deed haar het jonge vrouwtje omhelzen, hartstochtelijk.
Emilie schrikte.
— Wat denkt u, tante... wat meent u dan?
Maar nu iets te zeggen van het voorgevoel... waarom, als het voorgevoel altijd bedriegt...?? Zij zei niets meer, Constance: zij wist ook niets meer te zeggen, zij staarde alleen maar voor zich uit, vreemd, vaag; en wat opgelicht was, was weg...
Nu zag zij in Emilie's ogen, diep, en zij zag er alleen een vizioen: Parijs, een cirque, een clown, vlinders, wel meer dan vijftig...
Beneden werd de voordeur geopend: stappen, stemmen klonken. Het gewone leven wemelde terug...
— Daar is oom... met Addy...! zei Constance. Emilie, ik ga vanmiddag naar Nunspeet.
— Tante, ik ga na de lunch naar Otto en Francis. Laat mij u vinden aan het station. Dan wil ik met u naar Nunspeet gaan. Ik wil oom Ernst zien. En dan gaan wij samen naar Baarn?
— Goed kind. Maar wil je me een plezier doen...
— Ja tante.
— Kleed je dan eenvoudiger. Bedenk, dat we zijn in Holland...
Emilie lachte hoog, schel.
Ja, tante... Ik zal even een matelot kopen. Al mijn hoeden zijn voor Den Haag te lawaaiig... De slagersjongens riepen me al na: hoed! En in Nunspeet en Baarn zou het hele dorp uitlopen om er naar te zien!!
V
Marietje zat in de kamer van Marianne en keek uit over de weg... De weg, wit van zon en van stof, verblindde tussen het groen der bomen, maakte een bocht, en slingerde rondom het station, dat wingerd-begroeid schemerde, zo vlak nabij. Een trein juist dreunde aan en zijn donder deed de kleine villa beven in haar muren... Telkens, als een trein aandreunde, hetzij ophield, hetzij doorstoomde in een nauwlijks verminderde vaart, beefde de kleine villa...
Marietje verveelde zich. Marietje, op kostschool te Brussel, was nu met vacantie een paar weken te Baarn, bij mama en Mari-
