Deze pagina is proefgelezen
de band vernietigd, hier gesloten door uw mond!
Ja, dierbaar is me een kroon, uit uwe hand ontfangen,
en dierbaar het bestuur van Portugals belangen!
Maar ach! de schittering der Graaflijke oppermacht
geneest de wonden niet, mijn boezem toegebracht.
Heelaas! die hooge rang, waarin ik werd geboren,
heeft voor Alfonsus hart sints lang haar zoet verloren!
En zoo zy thands dit rijk van ’t vreemd geweld verlost,
gy weet het, trouwe rei, wat mij die zege kost.
Ja, dierbaar is me een kroon, uit uwe hand ontfangen,
en dierbaar het bestuur van Portugals belangen!
Maar ach! de schittering der Graaflijke oppermacht
geneest de wonden niet, mijn boezem toegebracht.
Heelaas! die hooge rang, waarin ik werd geboren,
heeft voor Alfonsus hart sints lang haar zoet verloren!
En zoo zy thands dit rijk van ’t vreemd geweld verlost,
gy weet het, trouwe rei, wat mij die zege kost.
(Tot Mathilda.)
Één heil nog is voor my de vrucht van ’t zegevieren!
Uw Schedel met den glans der diadeem te sieren,
geliefde leedgenoote, en heul by zoo veel leed!
En o! dat zy in ’t eind den nevel scheuren deed,
die ’t voorhoofd overdekt, van kommer beladen!
Uw Schedel met den glans der diadeem te sieren,
geliefde leedgenoote, en heul by zoo veel leed!
En o! dat zy in ’t eind den nevel scheuren deed,
die ’t voorhoofd overdekt, van kommer beladen!
MATHILDA.
De bron der tranen, waar mijn oogen steeds in baadden,
is nog niet uitgeput. Helaas! nog blijft mijn hart
bedrukt, en ducht een ramp, voor mijn verstand verward!
De dwingeland leî zijn macht vrijwillig aan uw voeten?
Welnu! zoo heeft hy thands een dubble wraak te boeten!
Ja, helden, wijt mijn vrees de zwakheid van een vrouw!
Aan d’ afstand, dien hy deed, blijft Trava nooit getrouw!
En daar zijn vijanden zcih reeds verwinnaars wanen,
schaart licht een snoode stoet zich heimlijk on zijn vanen.
is nog niet uitgeput. Helaas! nog blijft mijn hart
bedrukt, en ducht een ramp, voor mijn verstand verward!
De dwingeland leî zijn macht vrijwillig aan uw voeten?
Welnu! zoo heeft hy thands een dubble wraak te boeten!
Ja, helden, wijt mijn vrees de zwakheid van een vrouw!
Aan d’ afstand, dien hy deed, blijft Trava nooit getrouw!
En daar zijn vijanden zcih reeds verwinnaars wanen,
schaart licht een snoode stoet zich heimlijk on zijn vanen.
ALFONSUS.
En wien verdenkt uw zorg van zulk een laf verraad,
in ’t vorstlijk Guimaraêns, dat met geheel den Staat
den dwingland met haar vloek sints lang heeft overladen?
Zijn Spaansch gunstlingen! Ziedaar, wie hem aanbaden!
Ziedaar de vijanden, nog op dit uur geducht!
Of, dierbare, is er vrees, waar op het minst gerucht
driehonderd Edelen, gehard in krijgsgevaren,
niet minder groot in duegd, zich om mijn lijf vergâren?
in ’t vorstlijk Guimaraêns, dat met geheel den Staat
den dwingland met haar vloek sints lang heeft overladen?
Zijn Spaansch gunstlingen! Ziedaar, wie hem aanbaden!
Ziedaar de vijanden, nog op dit uur geducht!
Of, dierbare, is er vrees, waar op het minst gerucht
driehonderd Edelen, gehard in krijgsgevaren,
niet minder groot in duegd, zich om mijn lijf vergâren?
MATHILDA.
Ja, voor mijn angstig oog is alles hier verdacht!
