Pagina:Da Costa's Kompleete Dichtwerken (Hasebroek, 1876).pdf/191

Aâm hier, o Dichtkunst, dubblen moed!
 Sla uit uw breede veêren!
Zoek voedsel voor uw hemelgloed
 in ’t hoogst der hemelsfeeren!
De taal, die ’t Hollandsch hart ontvloeit,
was immer van uw vlam doorgloeid!
 Uw adem is haar leven!
Zy, zy vermag geheel den schat,
dien Uwe scheppingskracht bevat,
 in klanken weêr te geven!

Geen andre kweelt de zucht zoo zoet,
 aan ’t minnend hart ontvallen!
Geen andre doet met warmer moed
 de krijgstrompetten schallen!
Geen andre weet zoo schoon een brand
van geestdrift voor het Vaderland
 in alller hart te ontsteken!
Noch ’t diep ontzag voor God en plicht,
waarvoor ’t geweld des onheils zwicht,
 met zoo veel klem te kweken!

Welaan dan, achtbre priestrenrij
 van onze Zanggodinnen!
bewaakt die kostbre poëzy
 als ’t vuur der Vestalinnen!
Dat dweeperij noch ongeloof
haar onbezwalkten glans verdoov’,
 die over de aard moet schittren!
En laat geen vreemde bastaardij
het zoet van taal en melody
 voor kieschheids smaak verbittren!

Dan is de luister, dien zy spreidt,
 een toorts van geestverlichting,
die op het doornig pad geleidt
 van koene plichtverrichting!
Dan is ze een zwaard, dat onverstand
vervolgt, en nedervelt, en bant,
 en de ondeugd doet verbleeken;
een stroom, die, uit zijn bed geslaakt,