Deze pagina is proefgelezen
„die de eendracht onderhield, den tegenspoed trotseerde,
„en alles wagen dorst voor ’t welzijn van den Staat.
„Ja, toen hy lag geveld door ’t schandelijk verraad,
„rees zijn doorluchtig Kroost, in ’t zelfde vuur onstoken,
„en streed tot dat de Belg zijn keetnen zag verbroken.
„Wat Nederlander is zijn vaadren zoo ontaard,
„dat hy Oranjes naam niet in zijn hart bewaart?
„Zoo lang dit edel bloed regeert op Hollands Staten,
„zal nooit de dapperheid het Neêrlands volk verlaten.
„Wy vliegen dan ten strijd. Wiens hart staat niet in brand?
„Wie offert zich niet op aan ’t heilig Vaderland?
„Neen, nooit vergeten we u, gelukkigste aller dagen!
„toen wy den heldentelg, Oranje, wederzagen.
„Hoe klinkt nog in ons oor de zuivre vreugdezang,
„door ’t afgemarteld volk, na jaren ramp en dwang
„van ’t haatlijkst nonster vrij, met duizenden van tongen,
„o Vorst van Nederland, by uwe komst gezongen!
„Toen zwoert ge, o Hollands volk! met een onschendbren eed,
„dat gy de ketens, door den dwingeland gesmeed,
„alom vernielen zoudt. Wil, wil dien eed gedenken,
„en vrij, aan andren ook de vrijheid helpen schenken.
„O Gy, die met één wenk ’t oneindig Al regeert!
„Gy, wiens onbeperktheid, al wat bestaat, vereert!
„Hergeef Euroop de rust, zoo lang by haar verloren,
„verlos haar van ’t gedrocht, tot hare straf geboren,
„en droog de stroomen van ’t gestorte menschenbloed!
„Door eeuwen vrede zij de afgrijsbre krijg vergoed!
„’t Geluk herrijz’ voor ons na zoo veel tegenheden,
„en Neêrland bloeie weêr door Eendracht, Moed en Zeden!"
„en alles wagen dorst voor ’t welzijn van den Staat.
„Ja, toen hy lag geveld door ’t schandelijk verraad,
„rees zijn doorluchtig Kroost, in ’t zelfde vuur onstoken,
„en streed tot dat de Belg zijn keetnen zag verbroken.
„Wat Nederlander is zijn vaadren zoo ontaard,
„dat hy Oranjes naam niet in zijn hart bewaart?
„Zoo lang dit edel bloed regeert op Hollands Staten,
„zal nooit de dapperheid het Neêrlands volk verlaten.
„Wy vliegen dan ten strijd. Wiens hart staat niet in brand?
„Wie offert zich niet op aan ’t heilig Vaderland?
„Neen, nooit vergeten we u, gelukkigste aller dagen!
„toen wy den heldentelg, Oranje, wederzagen.
„Hoe klinkt nog in ons oor de zuivre vreugdezang,
„door ’t afgemarteld volk, na jaren ramp en dwang
„van ’t haatlijkst nonster vrij, met duizenden van tongen,
„o Vorst van Nederland, by uwe komst gezongen!
„Toen zwoert ge, o Hollands volk! met een onschendbren eed,
„dat gy de ketens, door den dwingeland gesmeed,
„alom vernielen zoudt. Wil, wil dien eed gedenken,
„en vrij, aan andren ook de vrijheid helpen schenken.
„O Gy, die met één wenk ’t oneindig Al regeert!
„Gy, wiens onbeperktheid, al wat bestaat, vereert!
„Hergeef Euroop de rust, zoo lang by haar verloren,
„verlos haar van ’t gedrocht, tot hare straf geboren,
„en droog de stroomen van ’t gestorte menschenbloed!
„Door eeuwen vrede zij de afgrijsbre krijg vergoed!
„’t Geluk herrijz’ voor ons na zoo veel tegenheden,
„en Neêrland bloeie weêr door Eendracht, Moed en Zeden!"
1814
AAN DE WEL EDELE HEEREN
Mr. W. BILDERDIJK en Mr. D. J. VAN LENNEP.
Aan de eedle twee, wier oog mijn wankle schreden
op ’t glibbrig pas de Dichtkunst gadeslaat,
tot Hollands eer door beider voet betreden,
biedt hier mijn hand in Nederlandsch gewaad
op ’t glibbrig pas de Dichtkunst gadeslaat,
tot Hollands eer door beider voet betreden,
biedt hier mijn hand in Nederlandsch gewaad
