Deze pagina is proefgelezen
Hy zegt, en keert zich af, en baadt zijn aangezicht
in tranen! Maar zijn blik was niet ontsnapt aan ’t wicht!
De waarheid van gevoel kan ’t kinderhart bevroeden,
en eindloos dieper dringt hun oog, dan wy vermoeden;
en in dat kinderhart, zoo vatbaar voor den haat,
sloop mooglijk op dien stond des wrevels eerste zaad!
in tranen! Maar zijn blik was niet ontsnapt aan ’t wicht!
De waarheid van gevoel kan ’t kinderhart bevroeden,
en eindloos dieper dringt hun oog, dan wy vermoeden;
en in dat kinderhart, zoo vatbaar voor den haat,
sloop mooglijk op dien stond des wrevels eerste zaad!
Maar Caïn groeit vast op. De vruchtbre moederborsten
ontwikklen met de melk, waar naar zijn lippen dorsten,
de kracht des eerstelings van ’t eerste huisgezin.
Maar niet de moederborst alléén: Een tijgerin,
wie vaak het wonderkind met forsche vingers streeld,
bood hem uit dankbaarheid haar woeste speen, en deelde
het voedsel en den aart van haar vervloekt gebroed
aan ’t kroost van Eva meê. Doch Caïns hard gemoed
verheugde zich by haar, en speelde met haar jongen,
of, als zy soms te vast hem in hun klaauwen wrongen,
’t ontzag vergetende, verschuldigd aan hun heer,
die nog zijn voorrecht voelde, ofschoon geen engel meer,
wist hy d’ oproerling den gorgel dicht te smooren!
Zoo schildert de Oudheid ons Alcides, pas geboren!
Zoo groeide Caïn op, en oefende zijn moed
in d’ omgang van ’t gedierte, en ’t storten van zijn bloed!
Helaas! hy was bestemd een eedler bloed te plengen!
ontwikklen met de melk, waar naar zijn lippen dorsten,
de kracht des eerstelings van ’t eerste huisgezin.
Maar niet de moederborst alléén: Een tijgerin,
wie vaak het wonderkind met forsche vingers streeld,
bood hem uit dankbaarheid haar woeste speen, en deelde
het voedsel en den aart van haar vervloekt gebroed
aan ’t kroost van Eva meê. Doch Caïns hard gemoed
verheugde zich by haar, en speelde met haar jongen,
of, als zy soms te vast hem in hun klaauwen wrongen,
’t ontzag vergetende, verschuldigd aan hun heer,
die nog zijn voorrecht voelde, ofschoon geen engel meer,
wist hy d’ oproerling den gorgel dicht te smooren!
Zoo schildert de Oudheid ons Alcides, pas geboren!
Zoo groeide Caïn op, en oefende zijn moed
in d’ omgang van ’t gedierte, en ’t storten van zijn bloed!
Helaas! hy was bestemd een eedler bloed te plengen!
Ramspoedige Adam! Ja! een leed moet zich volbrengen,
onverzienbaar voor uw smeltend vaderhart,
dat van dien dierbren naam nog niets kent dan de smart!
Doch! vóór zich ’t wreed geheim des noodlots zal onthullen,
moet ook een tijd van heil zich voor uw ziel vervullen;
een tijd van hemelsch heil, lang afgebeên van God,
verkwikkend balsemend; maar vluchtig, als ’t genot
des slaaps, die ’t matte lijf, van felle pijn gebeten,
het leed vergeten doet, te spoedig zelf vergeten;
of als een zomerzon en helderblauawe lucht
by d’ afloop van den herfst, die voor den winter vlucht.
Uw echtkoets bloeit op nieuw, en rijpt in ’s hemels zegen!
Gy juicht! Gy hebt in ’t eind een erfgenaam verkregen,
een bode van herstel in ’t Paradijsgenot,
in Abel, ’t evenbeeld des evenbeelds van God!
onverzienbaar voor uw smeltend vaderhart,
dat van dien dierbren naam nog niets kent dan de smart!
Doch! vóór zich ’t wreed geheim des noodlots zal onthullen,
moet ook een tijd van heil zich voor uw ziel vervullen;
een tijd van hemelsch heil, lang afgebeên van God,
verkwikkend balsemend; maar vluchtig, als ’t genot
des slaaps, die ’t matte lijf, van felle pijn gebeten,
het leed vergeten doet, te spoedig zelf vergeten;
of als een zomerzon en helderblauawe lucht
by d’ afloop van den herfst, die voor den winter vlucht.
Uw echtkoets bloeit op nieuw, en rijpt in ’s hemels zegen!
Gy juicht! Gy hebt in ’t eind een erfgenaam verkregen,
een bode van herstel in ’t Paradijsgenot,
in Abel, ’t evenbeeld des evenbeelds van God!
