Deze pagina is proefgelezen
AAN EEN DICHTER IN ZIJNE BALLINGSCHAP.
Wien het oog der Zanggodesse met een straal van gunst bescheen,
ziet een dubbel pad zich oopnen voor zijn eerste levensschreên!
't Een is werkeloos genieten, 't ander, glorie — met verdriet!
Hachlijk, wichtig is de keuze ; maar de Dichter aarzelt niet!
ziet een dubbel pad zich oopnen voor zijn eerste levensschreên!
't Een is werkeloos genieten, 't ander, glorie — met verdriet!
Hachlijk, wichtig is de keuze ; maar de Dichter aarzelt niet!
Gy ook, wien des noodlots gramschap erf en vaderland ontzeit!
voor lafharte rust en voorspoed koost ook gy de onsterfelijkheid!
Om uw schedel wringt de lauwer zijn met leed doorweven kroon!
maar geen tranen!.. Wees u-zelven, wees uw keus waard, en haar loon!
voor lafharte rust en voorspoed koost ook gy de onsterfelijkheid!
Om uw schedel wringt de lauwer zijn met leed doorweven kroon!
maar geen tranen!.. Wees u-zelven, wees uw keus waard, en haar loon!
Zou het onbeduidend voorrecht van een ongewijden stand
nijd verwekken in een boezem, die den hemel is verwant?
Laat aan hen den glans der aarde, laat aan hen haar overvloed!
nijd verwekken in een boezem, die den hemel is verwant?
Laat aan hen den glans der aarde, laat aan hen haar overvloed!
Ons behoort de lier der Dichtkunst; ons, de schepter van 't gemoed!
De eeuwen zullen u onthalen, en uw vaderland is — de aard!
Marmer zal op ' t plekjen rijzen, dat uw beenders eens vergaårt!
O! de toekomst is rechtvaardig, en het strenge nageslacht
vloekt de erinnring van het onrecht, aan den Dichter toegebracht!
De eeuwen zullen u onthalen, en uw vaderland is — de aard!
Marmer zal op ' t plekjen rijzen, dat uw beenders eens vergaårt!
O! de toekomst is rechtvaardig, en het strenge nageslacht
vloekt de erinnring van het onrecht, aan den Dichter toegebracht!
De Adelaar ontplooit zijn vlerken tot geen naauw beperkte vlucht:
Boven berg en wolk en ether voert hem de ingeschapen zucht!
Wat verbindt hem aan het einest, dat hem eens heeft uitgebroeid?
O! zijn vaderland is dáár eerst, waar het vuur der Zon ontgloeit!
Boven berg en wolk en ether voert hem de ingeschapen zucht!
Wat verbindt hem aan het einest, dat hem eens heeft uitgebroeid?
O! zijn vaderland is dáár eerst, waar het vuur der Zon ontgloeit!
Maar herdenkt het, o gy allen, die der Dichtkunst aandrift voelt,
als een onbestemd verlangen nog uw aderen doorwoelt!
In den tempel, ja! der Muzen groeit een onverwelkbre Roem,
maar zijn prijs is al te dikwerf 's levens eêlste vreugdebloem!
als een onbestemd verlangen nog uw aderen doorwoelt!
In den tempel, ja! der Muzen groeit een onverwelkbre Roem,
maar zijn prijs is al te dikwerf 's levens eêlste vreugdebloem!
Tuig het, schim des heldendichters van 't ondankbaar Griekenland,
dien 't meêdoogenloos zag zwerven van ongastvrij strand tot strand,
wien de Goden zangen schonken, en het menschdom brood ontzel,
tuig het, wat het zij, te pralen in den dichterlijken Rei!
dien 't meêdoogenloos zag zwerven van ongastvrij strand tot strand,
wien de Goden zangen schonken, en het menschdom brood ontzel,
tuig het, wat het zij, te pralen in den dichterlijken Rei!
Gy ook, Krijg- en minnedichter, gy, Itaaljes Hoofdpoëet,
treurig offer van een hartstocht, die uw jeugd bezwijken deed!
treurig offer van een hartstocht, die uw jeugd bezwijken deed!
