Pagina:Da Costa's Kompleete Dichtwerken (Hasebroek, 1876).pdf/40

Deze pagina is proefgelezen
met wrakken overdekt; de menigte, omgekomen
in ’t strijden, ligt op rots en bank en strand verspreid.
Wy hadden vol van schrik ons tot de vlucht bereid,
maar nog moest ’s vijands wraak de matte vloot vervolgen.
Hy laat geen oogwenk rust, maar slaat, op ’t felst verbolgen,
ons droevig onverschot, gelyk een visschenzwerm,
met brokken mast en riem te pletter. Een gekerm
van smart en wanhoop doet zich onophoudelijk hooren,
tot daar de schaduw der nacht dien gruwbren moord kwam storen.
Neen! ’k melde u niet al ’t kwaad dat Xerxes leger leed,
al breide ik dit verhaal tien dagen uit. Want weet
dat nooit de zonnekar de kimmen heeft beklommen,
ter neêr ziende op den dood van zoo veel heldendrommen.

ATOSSA.

Wat onbeperkte stroom van rampen zonder tal
brengt met ons vaderland heel Azië ten val!

DE BODE.

En ’k deed u nog niet eens de helft der plagen hooren,
wier ijslijkheid ons trof. Nog was ons één beschoren,
die op ’t verdrukte hoofd met dubble zwaarte woog.

ATOSSA.

Wat nog verschrikbrer lot viel op ons van omhoog?
Ach! meld my, welk een slag na zoo veel bittre slagen
ons tot nog dieper smaad en wanhoop kon verlagen?

DE BODE.

Helaas! die fiere rij van onze schoonste jeugd,
die schittrend in rang, en groot in oorlogsdeugd,
met overbreekbre trouw des konings macht verzelde,
werd uitgedelgd door ’t zwaard, dat heel ons leger velde.

ATOSSA.

Mijn vrienden! ik bezwijk, verwonnen van de smart.
’k Wil echter, ’k wil, bedrukte, in weêrwil van mijn hart,
al ’t onheil weten dat dien braven is weêtvaren.

DE BODE.

Niet ver van Salamis, aan d’andren kant der baren,
ligt midden in hun schoot een naauwgenaakbaar land.
waar Pan zijn herderen ten feestdans voert op ’t strand.