Pagina:Da Costa's Kompleete Dichtwerken (Hasebroek, 1876).pdf/410

Ook de kwijnende Gemeente
 wacht van U het leven weêr!
 Daal op ’t overblijfsel neêr,
op ’t verstrooid en dor gebeente,
 dat uw blazing slechts verbeidt,^[1]
 en ’t herrijst in heerlijkheid!

Wees vooral dat oord gedachtig,
 eens de woonplaats Uwer eer,
door Uw invloed eertijds machtig —
 thands Uw Nederland niet meer!
Ja! keer weder tot die dreven,
 die Gy tot Uw erf herschiept,
 waar Ge een wolk in ’t aanzijn riept,
dat in heilgen bloei mocht leven,
 van Uw vleuglen overschaauwd,
 van Uw honig overdaauwd!

Ach! de Heidnen in hun woede
 hebben ’t heiligdam vertreên!
Sions Maagd, van smaadheên moede,
 ademt nog door hoop alleen!
Ach! Gods gramschap is ontsteken
 over een ondankbaar land,
 dat, verzadigd uit Zijn hand,
van Zijn dienst is afgeweken,
 van Zijn banden zicht ontsloeg,
 met Zijn vijand zich verdroeg!

Maar die God wil ook vergeven! —
 Levenwekker! keer! o keer!
wil opnieuw de lucht doorzweven,
 en de vijgeboom wordt teêr!^[2]
Zend Uw maaiers in de velden,
 Heer des oogstes!^[3] Geef den groei!
 Neerlands Kerk en grond herbloei’
Gord in Land en Kerk weêr helden
 met Uw wapenrusting aan,
 om voor de eere Gods te staan!

1. Matth. XXIV : 32.
2. Ezech. XXXVII : 1—14.
3. Matth. X : 38. Hand. XIII : 2.