Pagina:Da Costa's Kompleete Dichtwerken (Hasebroek, 1876).pdf/719

Deze pagina is proefgelezen
by beurten hinderlaag, verweeringschans of puin,
dat zich de vechtenden, verward door één gemengeld,
betwisten, voet by voet als in elkaêr gestrengeld,
en klevend in één slijk, of plassend in één vloed
van Spaansch, van Schotsch, van Fransch, van Duitsch, van Neêrlandsch bloed.
De Veldheer overschouwt de weifelende kansen,
en peilt het slagveld, dat geen wemeling van lansen,
geen rook of sulfervlam onttrekken aan den blik
diens aadlaars, even vrij van aarzling als van schrik
Wat ziet hij? in den drang der allervoorsten lijnen
De Vere zelf, verwond, op pieken van de zijnen
verwijderd, — ’t strandgeschut, zoo zorgelijk geplant,
haast door een stouten greep den Spanjaard in de hand
gevallen, Fries en Brit naar zee te rug gedrongen,
en — nog een oogenblik! — de zege zich ontwrongen.
Geen nood! hy geeft bevel. De benden snellen aan
tot op dit uiterst uur als opgespaard en slaan
den vijand blinkend af. „Viktorie!” roept — voorbarig! —
heel de opgetogen schaar die ’t aanziet. Ach! te karig
heeft nog der helden bloed geborreld aan dit oord! —
De Uurwijzer aan de kim schrijdt middlerwijle voort
en waarschuwt, dat de tijd vast inkrimpt, en het spannen
der laatste krachten vergt van de afgestreden mannen.
De stem des Veldheers geeft weêr steun. Zy staan in gloed,
van wederzij’. Want ook Alberts houdt zich goed,
en, aan de onthelmde kruin herkenbaar, gaat zijn scharen
vóór, op zijn fieren hengst, voor wonde of lijfsgevaren
gevoelloos in zijn vaart. ’t Geldt Spanje en Duitschland saam!
’t Geldt Isabella, ’t geldt den aangeërfden naam
diens Alberts, Rudolfs zoon en Habsburgs Rijksstoelstichter
die Keizer Adolf sloeg, den hooggeboren Dichter
uit Nassaus oudste bloed, hem sleurde van de zaâl
en neêrplofte in het zand, by ’t rampvol Rosendaal,
en op de nederlaag des doodelijk verwonde
de vastheid van zijn kroon en Keizerstitel grondde, —
„Val aan, val aan, val aan!" ’t zal Nassau zijn ditmaal!
Geen kroon voor Oostenrijk, geen dag van Rosendaal!
Oranje is aan de spits en stort, met losse teugels,
met heel de zwaarte van de beide legervleugels