Deze pagina is proefgelezen
Geen voorzorg werd verzuimd om ons ontwerp te houden;
de raad der Edelliên heeft d’ aanslag goedgekeurd,
die eenig redden kan; ofschoon hun fierheid treurt
den vaak verwonnen Moor den zegepraal te danken.
Hoe ’t zij, hun beider trouw slaat nimmer aan het waken.
En inborst en belang verbindt den Castiljaan;
en Omar, onze zaak met geestdrift toegedaan,
wacht slechts op mijn bevel, om daadlijk te vertrekken.
de raad der Edelliên heeft d’ aanslag goedgekeurd,
die eenig redden kan; ofschoon hun fierheid treurt
den vaak verwonnen Moor den zegepraal te danken.
Hoe ’t zij, hun beider trouw slaat nimmer aan het waken.
En inborst en belang verbindt den Castiljaan;
en Omar, onze zaak met geestdrift toegedaan,
wacht slechts op mijn bevel, om daadlijk te vertrekken.
THERESIA.
Hoe! waartoe dit vertrek nog langer uit te trekken,
waar ’t dringendste gevaar met ieder oogenblik
vermeêrt?
waar ’t dringendste gevaar met ieder oogenblik
vermeêrt?
DE TRAVA.
Verban, Mevrouw, een ongegronden schrik!
De zorg van uw Gemaal heeft geen belang vergeten!
Men zal zich tegen ons op heden niets vermeten;
en Omars toeven stremt geen oogenblik den loop
van rijpdoordacht ontwerp, het standpunt onzer hoop.
Hy heeft in aller ijl een slaaf vooruitgezonden,
die heel ons staatsbesluit den vlootvoogd zal verkonden;
en Omars aankomst vindt den vloteling bereid.
Maa voor hy naar de stad zijn vreemde benden leidt,
is ’t noodig nog een stap voor haar behoud te wagen!
Mislukt die, ’k zal hun komst geen oogenblik vertragen.
Neen, vleien wy ons niet! dat volk, zoo fier van aart,
zal nimmermeer een vorst, wiens kroon het Moorsche zwaard
verdedigde, zijn trouw, zijn liefde en eerbied schenken;
en ’t diep gevoel van eer, dat het bezielt. te krenken,
is de ondergang wellicht van wie het durft bestaan.
Zoo pogen we ’t gevaar der vreemde hulp te ontgaan,
indien ’t nog mooglijk is! Ik heb uw zoon ontboden,
Mevrouw, ik ken zijn hart, ontaard op ’t spoor van snooden,
door heerschzucht weggesleept, door jonglingsdrift verblind,
maar dat de heilge band, die u aan hem verbindt,
nog niet verbroken heeft! ’t Waar mogelijk dat uw klachten
’t nog wijflend gemoed tot onderwerping brachten.
Eén traan, één enkel woord, dat in zijn boezem daal’,
is machtiger op hem, dan al de kracht van ’t staal.
De zorg van uw Gemaal heeft geen belang vergeten!
Men zal zich tegen ons op heden niets vermeten;
en Omars toeven stremt geen oogenblik den loop
van rijpdoordacht ontwerp, het standpunt onzer hoop.
Hy heeft in aller ijl een slaaf vooruitgezonden,
die heel ons staatsbesluit den vlootvoogd zal verkonden;
en Omars aankomst vindt den vloteling bereid.
Maa voor hy naar de stad zijn vreemde benden leidt,
is ’t noodig nog een stap voor haar behoud te wagen!
Mislukt die, ’k zal hun komst geen oogenblik vertragen.
Neen, vleien wy ons niet! dat volk, zoo fier van aart,
zal nimmermeer een vorst, wiens kroon het Moorsche zwaard
verdedigde, zijn trouw, zijn liefde en eerbied schenken;
en ’t diep gevoel van eer, dat het bezielt. te krenken,
is de ondergang wellicht van wie het durft bestaan.
Zoo pogen we ’t gevaar der vreemde hulp te ontgaan,
indien ’t nog mooglijk is! Ik heb uw zoon ontboden,
Mevrouw, ik ken zijn hart, ontaard op ’t spoor van snooden,
door heerschzucht weggesleept, door jonglingsdrift verblind,
maar dat de heilge band, die u aan hem verbindt,
nog niet verbroken heeft! ’t Waar mogelijk dat uw klachten
’t nog wijflend gemoed tot onderwerping brachten.
Eén traan, één enkel woord, dat in zijn boezem daal’,
is machtiger op hem, dan al de kracht van ’t staal.
