( 102 )
avonds te voren, naar het gezang der koningin luisteren, hetwelk een stellig merkteeken was, dat zij den volgenden dag hare reis zoude aanvaarden.
Dit alles heeft echter opgehouden te bestaan. De vernuf- tige menschelijke geest heeft wegen bedacht, waardoor hij zelfs der dieren instinct aan zich heeft weten te onder- werpen en op eene veel zekerder wijs zijn doel te bereiken.
Het is, namelijk, door naauwkeurige opmerking gebleken dat het bij de zwermen de oude koningin is, die den stok verlaten en zich in de vreemdelingschap met een hoop ko- lonisten begeven moet, terwijl zij alsdan hare woning aan eene jongere dochter overgeeft. Het is natuurlijk dat zij zulks ongaarne doet. Van hier dat de zwermen soms niet op hunnen tijd komen; soms den stok in het geheel niet verlaten willen, al naar de oude koningin denkt over haren eigenen haard en de rust van denzelve; en de vreemdelingschap met de gevaren aan haar verbonden daar tegen over stelt.
Nu heeft een der naauwkeurigste bijënbeschouwers opge- merkt, dat, wanneer bij geval eene korf moederloos wordt, dat wil zeggen, hare koningin verliest, zulks, in een opzigt voor de kleine monarchie iets beteekent, wanneer, namelijk , er celletjes aanwezig zijn, waarin de koningin eitjes gelegd heeft voor eene of meerdere opvolgsters van hare eigene majesteit. In dit geval blijft die huishouding te zamen, in elk ander geval verspreidt en verliest zij zich terstond.
Op dit instinct zich vestigende, nam de wijze bijman met geweld de oude koningin, met een voldoend getal bijën uit den ouden korf, en bragt dezelve, juist dan wanneer het koolzaad bloeit, naar een, eenige uren verwijderd koolzaadveld, in eenige, zoodanig produkt bezittende land- . streek, om hier, ofschoon thans gedwongen, echter hare ei- gene huishouding te beginnen.
