(8)
plaatsen veelvuldig werden aangebragt, en, in later’ tijd, de bebouwing en ontginning gemakkelijker maakten. Die asch- hoopen behielden welligt den naam van Eschop, zooals bij Dieren en elders, en, waar men meerdere zulke begraaf- plaatsen vereenigde , en er een’ hof op stichtte, ging de naam in Eshof over; terwijl ook de namen Essen, Ees, Eskoten en diergelijken van denzelfden oorsprong schijnen te zijn. Eene menigte heuvelen, meestal op hoogten, waarbij men somtijds urnen uitgraaft, tooneh aan dat zij hunne dooden niet vergeten of ontheiligd wilden hebben; van- daar steeg dan ook de rook der offers, waarmede zij hunne dierbare overledenen den Goden aanbevolen, op- waarts. Men kan deze heuvelen of door de grootte, of door den vorm of ook door de menigte bij elkander on- derscheiden, van de enkele doelen of grensscheidingen , waarmede men ook nog gewoon is het eene dorp hier van het andere te onderkennen, wanneer weêrzijdsche gronden zich in de heide verliezen; anderen gissen, misschien niet ten onregte, dat, dewijl men deze grafheuvelen meest op de grenzen der markt vindt, zij te gelijk tot grensscheidingen gediend hebben en daardoor te heiliger, omdat men de dooden, ook der vijanden, in hunne rustplaats niet ligt zoude stooren.
Bij de komst der Romeinen werden zij mede door deze overheerd, wonnen, even als de Batavieren, een weinig in beschaafdere kleeding, verloren in matigere levenswijze en leerden meer zich in den krijg oefenen, dan een’ schralen grond bearbeiden. De Friesen, die tusschenbeide een’ inval deden, leerden hun misschien eenige meerdere zorg voor het rundvee besteden. Doch de eigenlijke landbouw begon hier met de invoering van het Christendom te bloeijen. De Franken namen’ deze landen mede in; de naam van Ro- mein ging verloren; Rome werd een Christelijke staat.
