( 76 )
toe, dye als doen met singen en dansen ophielden, en ble- ven stille sitten maar den hondt nyet dervende de katten naderen, keerde weder nae hem deposant toe, dye hem we- derom hert aanhitste, soo dat den hondt nae de katten toe- schoot, van de welcke terstont ses of acht van de hoop af- quamen den hondt bespringen dye een of twee van dezelve by ’t Lyft vatten, maer nyet vasthoudende, liet deselve terstont gaen, den Deposant daer op naderende sloech eene van deselve katten met sijn halve pieck ses of sevenmaal zoo dat dye bleef leggen en kreet of steende gelijck een mensche, daer op ginck hij wech, om zijne klaepwaecke nae gewoonte te vervolgen latende de katten aldaer op ’t kerchhoff, en het groot Beest blijvende altoos sitten, in ’t midden van hun, ende commende een uyre daar nae on- trent de molen van Catwijck sach hij Deposant wederom eene menichte van katten op de wiecken, ende op de kap van de molen sitten, ende hebbende geclapt ende t uyre geroepe voor ’t huys van den molenaar ende wederom nae het Dorp kerende, riepende sy daerop terstond met menigh- te tegen hem Moordenaer! Moordenaer! en dat verscheyde reysen. Verklaarde verders hy Deposant ontrent St Jacob laetsleden, oock terzelver uyre des nachts tusschen twaalf ende Eene, doende zijne Clapwaecke, ende commende op de Oostsijde van ’t selve kerckhoff, onder den Lindenboom aldaar sach twaelff of derthijen swerte katten stil sittende en daer. bij commende klommen in den boom, en voorts gaende naer ’t kerckheck sach op de muer van t kerckhoff sitten eene kat, dye hij met zijn halve pieck afsloech, ende met het scherp verscheijde reijsen stack, met meijninge deselve te doden, doch bevondt dat het scherp nyet deuren ginck, doordien het lijf, wanneer hij daarop stack op en neer als eenen blaes was gaende, en daer na wedercommende er vindt hij de kat nyet meer.
