( 82 )
weelde, draagt het karakter van den oorspronkelijken dorpsbewoner, vooral in de lagere klasse, het kenmerk van een’ echt Gelderschen afkomst door rondheid, zelfstandigheid en vriendelijke hulpvaardigheid zich aanbevelende. Vrien- delijk en opregt spraken ons zoo, bij den ingang van het dorpen in het Eder bosch , eenige landlieden toe. Doch van de gesprekken der levenden trok ons verder een sprekend gedenkteeken eener ontslapene af. Ik bedoel het monument ter nagedachtenis der edele Mejufvrouw moens, hier, op eene hoogte, tusschen het kreupelhout van Kernheim, opgerigt. Ter nagedachtenis van haar, die zoo zeer medewerkte, om den menschelijken geest tot kennis en geloof, en daardoor tot een nuttig en vruchtbaar leven op te leiden.
Ziet, rondom de graftombe groeijen veelsoortige heesters en bloemen; terwijl een vrolijk gelegen koepeltje ons noodigt hier een weinig te rusten en het bekoorelijke vergezigt te ge- nieten. Boomen en bloeijende akkers, geheel de omrin- gende natuur schijnt ons hier te voorspellen, dat binnen weinige jaren de gansche omtrek een heerlijk paradijs zal wezen.
Kon wel een geschikter oord voor de rustplaats van haar zijn uitgekozen, wier werken haar wel in de eeuwige woningen zullen navolgen, gelijk op de tombe door hare dankbare kweekelingen opgerigt, onder andere spreuken staat uitgedrukt, maar die ook de jeugdige harten van ve- len, als een’ ongevormden akker zoo wist te vormen dat zij niet alleen vruchten van hare werkzaamheid achter- liet, maar ook aanleiding, dat die vruchten zich ver rondom verbe eiden moesten. Want, gelijk een akker, die de vlijt des landmans beloont, zijnen nabuur aanspoort om het naastaan- liggende woeste veld insgelijks te ontginnen, zoo moeten de omgang en gesprekken van wijsselijk gevormde menschen , hunnen medemensch nog meer tot navolging in al wat goed is verstrekken.
