29
ten zooveel edels is bewaard, evenzoo bestaan bij de bewoners der zeedorpen de onmiskenbare sporen: van de zelfstandigheid en den adel van geest, die het dappere voorgeslacht bezielden. Ieder weet ook, dat op de zeedorpen nog vele namen van den oudsten Hollandschen adel voortleven.
Wij zijn in September. De Orchideën hebben lang uitgebloeid en plaats gemaakt voor de zachtblaauwe Gentianen. De Hippophaë draagt hare schoone oranjegele bessen; de berberis schittert als een gloeijende oven. De distels en de alsem bloeijen onveranderd voort; maar nevens hen prijkt ook steeds de onverwelkbare Carlina, het beeld van trouw en vriendschap. Troepen patrijzen vliegen eensklaps voor ons op en verschrikken ons door hun snorrend geruisch. Ontelbare menigten van bonte kraaijen strijken op de duindoorns neer, belust op de sappige bessen. Op de hooge duinen in het rond staan hare voorposten, die bij elk naderend gevaar waarschuwen. Lijsters, vinken en leeuwerikken trekken in groote troepen onophoudelijk voorbij, nu en dan door sperwers en valken vervolgd.
Prachtiger dan ooit zijn nu de boschjes in het midden der duinen. De bladeren van den sneeuwbal bedekken zich meer en meer met een purperen gloed; zijn groote bessen schitteren als bloedroode glaskoralen nevens het doffe zwart der liguster en het scharlaken der lijsterbessen. Ook de aspersie draagt nu hare sierlijke roode vruchtjes. Het riet is verbleekt en ruischt papierachtig, en de groene jeneverstruik schijnt bij het verkleuren van het loof der andere boomen te roepen: „nu ben ik de koning!" Op het meer en meer groenende moskleed prijken de ivoorwitte hoedjes van den wolligen paddestoel (Lactarius pubescens Fr.) en de zonderlinge blazen der Lycoperdons; onder de dennen ontluiken de sierlijke aardsterren (Geaster rufescens pers). Het rendiermos wordt verjongd en licht zeegroen van kleur. Nog heeft de Pyrola niet uitgebloeid, maar vertoont hier en daar hare witte, nu wel is waar
