Deze pagina is proefgelezen
24
Daarmee zocht hij de vloot der in koper gepantserd’ Achaiërs.
Godlijke Eoos steeg nu omhoog naar den grooten Olumpos,
Zeus en den anderen goden verkondigend ’t licht van den ochtend.
50Daarop gaf de Atreide den helderbespraakten herauten
Last ’t langharige volk der Achaiërs te roepen ten raadskring.
Dezen nu riepen hen op en het volk liep snel ter vergaadring.
Echter belegde hij eerst eenen raad van de dappere grijsaards,
Bij de galeie van Nestor, den vorst die in Pulos het licht zag.
55’t Schrandere voorstel deed hij aan dezen, vergaard op zijn roepstem:
— Luistert, vrienden, er kwam mij een godlijke droom in den sluimer,
In den verkwiklijken nacht en geheel aan den godlijken Nestor
Was hij verbazend gelijk, in gedaante, in grootte en lichaam.
Over mijn hoofd heen stond hij en sprak mij de volgende woorden:
60— Slaapt gij, zone van Atreus, den schranderen rossenbedwinger?
’t Voegt slecht zoo hij den nacht door slaapt, de besturende raadsman
Wien men vertrouwde de zorg voor het volk en die zulk een belang raagt.
Hoor snel ’t geen ik u zeg , want ik ben u een bode Kronioon’s,
Die, schoon verre, met zorg aan u denkt, en zich uwer ontfermd heeft.
65Hij geeft last dat gij snel ’t langharige volk der Achaiërs
Roept in het pantser; gij zoudt toch thans ’t breedstratige Troja
Kunnen veroveren, wijl nu de goden d’Olumpos bewonend
Niet meer weerszijds wanken van zin, want Hera’s gesmeek heeft
Aller gemoedren gekeerd en den Trojers bedreigt nu het noodlot
70Van Zeus’ hand; houd gij het nu vast in ’t geheugen; op dit woord
IJlde hij vliegend heen, en de koestrende sluimer begaf mij.
Welaan, trachten wij thans de Achaiërs te roepen in ’t pantser,
Doch eerst zal ik, gelijk het behoort, hen beproeven met woorden,
’k Zal hun gelasten te vlieden met hun veelriemige schepen:
75Maar houdt gij hen met woorden dan tegen, een ieder van zijn kant.
Alzoo sprak hij en zette zich neer; toen rees in hun midden
Nestor die toenmaals heerschte als vorst van het zandige Pulos,
Godlijke Eoos steeg nu omhoog naar den grooten Olumpos,
Zeus en den anderen goden verkondigend ’t licht van den ochtend.
50Daarop gaf de Atreide den helderbespraakten herauten
Last ’t langharige volk der Achaiërs te roepen ten raadskring.
Dezen nu riepen hen op en het volk liep snel ter vergaadring.
Echter belegde hij eerst eenen raad van de dappere grijsaards,
Bij de galeie van Nestor, den vorst die in Pulos het licht zag.
55’t Schrandere voorstel deed hij aan dezen, vergaard op zijn roepstem:
— Luistert, vrienden, er kwam mij een godlijke droom in den sluimer,
In den verkwiklijken nacht en geheel aan den godlijken Nestor
Was hij verbazend gelijk, in gedaante, in grootte en lichaam.
Over mijn hoofd heen stond hij en sprak mij de volgende woorden:
60— Slaapt gij, zone van Atreus, den schranderen rossenbedwinger?
’t Voegt slecht zoo hij den nacht door slaapt, de besturende raadsman
Wien men vertrouwde de zorg voor het volk en die zulk een belang raagt.
Hoor snel ’t geen ik u zeg , want ik ben u een bode Kronioon’s,
Die, schoon verre, met zorg aan u denkt, en zich uwer ontfermd heeft.
65Hij geeft last dat gij snel ’t langharige volk der Achaiërs
Roept in het pantser; gij zoudt toch thans ’t breedstratige Troja
Kunnen veroveren, wijl nu de goden d’Olumpos bewonend
Niet meer weerszijds wanken van zin, want Hera’s gesmeek heeft
Aller gemoedren gekeerd en den Trojers bedreigt nu het noodlot
70Van Zeus’ hand; houd gij het nu vast in ’t geheugen; op dit woord
IJlde hij vliegend heen, en de koestrende sluimer begaf mij.
Welaan, trachten wij thans de Achaiërs te roepen in ’t pantser,
Doch eerst zal ik, gelijk het behoort, hen beproeven met woorden,
’k Zal hun gelasten te vlieden met hun veelriemige schepen:
75Maar houdt gij hen met woorden dan tegen, een ieder van zijn kant.
Alzoo sprak hij en zette zich neer; toen rees in hun midden
Nestor die toenmaals heerschte als vorst van het zandige Pulos,
