244
Joseph onderteekende daarop den 11 Julij in eene zamenkomst met Napoleon III te Villafranca de voorloopige vredesvoorwaarden, waarop den 10 Nov. de Züricher-vrede volgde. De keizer stond Lombardijë af, behield echter het Venetiaansch gebied. Terwijl men met het sluiten van den vrede bezig was, grepen er gewigtige veranderingen in het Rijk zelf plaats. Er trad een nieuw ministerie Rechberg-Goluchowski op en een raad van de uitstekendste mannen des lands. Den 20 October 1860 verscheen het zoogenaamde diploma, dat deels tot de herstelling der voormalige, deels tot de instelling van nieuwe konstitutionneele bepalingen, alsmede tot de bijeenroeping van een centralen raad als mede-wetgevend lichaam het vooruitzigt opende. Graaf Goluchowski werd door een oud-minister, ridder von Schmerling, vervangen. Den 26 Febr. 1861 werd een nieuwe konstitutie voor den Oostenrijkschen keizerstaat uitgevaardigd, die minstens in het Duitsch gedeelte met vreugde werd begroet. Daarop volgden weldra de verkiezingen, de bijeenkomst van den landdag en den 1 Mei 1861 de opening van den nieuw ingestelden rijksraad door den keizer zelven, wiens belangrijke troonrede veel geestdrift in de Duitsche kroonlanden opwekte. — Dat had een terugwerkenden invloed op Hongarijë en Kroatië, die zich niet met den gemeenschappelijken rijksraad vereenigen konden; het gevolg daarvan was de ontbinding van de landdagen dier beide koningrijken.
Het hoofdaltaar van de H. Augustinus-kerk te Amsterdam in rouwfloers bij de lijkdienst voor de gesneuvelde Zouaven.
Zooals de poging mislukte om aan Hongarijë en Kroatië, het konstitutionneel leven terug te schenken zonder de rijkséénheid in gevaar te brengen, zoo leed ook het, plan des keizers schipbreuk om door eene vrije vereeniging der Duitsche vorsten de hervorming van den Duitschen Bond tot stand te brengen. In den zomer van 1683 besloot de keizer tot uitvoering van dit plan, terwijl hij den 5 Aug. alle leden van den Bond uitnoodigde, zich persoonlijk naar een Duitsch vorsten-kongres te Frankfort te begeven, om de reorganisatie van den Bond onmiddelijk in beraadslaging te brengen. Alle Duitsche vorsten en vrije steden namen de uitnoodiging aan met uitzondering van koning Wilhelm I van Pruissen, die daartegen bedenkingen opperde; welligt voedde deze reeds het geheime plan om geheel Duitschland onder zijn schepter te vereenigen, dat hem naderhand gedeeltelijk zoo voorspoedig heeft mogen gelukken. De keizer opende den 17 Aug. het kongres en leidde er de verhandelingen van tot 1. Sept. met veel geschikt-
