veertien honderd ſeven en negentig, lichte hy 't anker : ververſchte aen de Canariſche eilanden: liet het zedert doorſtaen tot Paria toe:[1] alwaer hy d' inwoonders met ſpiegels, ſpelden, ſchellen en andere ſnuiſtery diervoegen aen fijn ſnoer kreeg, dat dagelijx goud aen boord bragten. Dit volk gaet moedernaekt: ſelf de ſchamelheid onbedekt, ſoo wel vrouwen als mannen: haer verve is roſachtig: ſchrappen 't hair des lichaems kael af: op 't hoofd voeden de vrouwen eanig hair: hebben breede en platte aengeſichten, ſulx voor foo verre konnen ſchijnen uit Tattarye herkomſtig: overtreffen d' Europeers verre met loopen en ſwemmen: de wijven ſelf derven twee en drie mijlen ſonder vaertuig of eenig driftig behulp haer in zee begeven. In gewis ſchieten kennen ze geen gelijk. De pijlen zijn van ſeherpe vis-beentjens voorſien. Zy gebruiken ook pieken en knodſen. De vrouwen volgen de mannen in d' oorlog, om te draegen alles 't geen ten reis noodig is. En deſe konnen op de ſchouders laften torzen, veertig ja vijftig mijlen verre, welke geen drie Spanjaerden van d' aerde oplichten. Zy erkennen noch opperhoofd in den ſtrijd , noch in land beſtier. [2]Zy vechten uit ingebooren haet tegen de nabuuren, ten einde wraek nemen wegens haer bloedverwanten, die kampende geſneuveld zijn, of eenige gevangene lanſluiden verloſſen. De ſpraek valt ſacht, tuſſehen de tanden en lippen gemaekt: verſcheelt t' eenemael van de tael der omleggende volkeren. Wanneer eten, fitten op de aerde neder: ſlaepen de leggen in hang-makken, aen twee ſtijlen vaſt gemaekt: by nacht ſtooken ze vuur onder d'hang-makkem boven de ſelve maeken ze vaſt vis - wand,
