ſwommen met knodſen onder water, welke ſchielijk boven ſtaken, en ſloegen de na-ſleepende booten aen flarzen. De Spanjaerden , dienden ſich van 't geſchat: waer door de drang der aenvallers dapper dunde: ſulx eindelijk na 't land de vlucht namen. Vijf wierden achterhaeld.
Veſputius vond ongeraden by dit ongaſt-vry volk langer te vertoeven. Na tachentig mijlen langs de wal gehouden had, liep binnen een beguaeme haven. De ſtrand ſtond gepropt met menſchen, die alle eerlang ſich bergden binnen een na-by-gelegen boſſchaedje.
[1]De Spaniaerden wierden in verwondering weg-gerukt, wanneer in de hutten „on een meenighte ſlangen, rooſterende aen ſpitten tegen 't vuur: onder alle hing een gevleugelde, en een andere, wiens bek toegebonden was met touwen gevlochten uit boom-baſten, draeide d'oogen gantſch vervaerlijk. Zy lieten eenige ſnuiſtery binnen de hutten leggen, ten einde door ſulk lok-aes den gevluchte tot gemeinſaeme onderhandeling noodigden.
De vond gelukte; want des anderen daegs quamen d'Americaenen onbeſchroomt aen boord: verfochten haer gaſtvryheid mogten betoonen aen de Spanjaerden, indien met haer beliefden te trekken drie dagh-reiſens landwaerd in: alſoo ſlechts alhier by de zee-kant voor een tijt hutten op-floegen om te viſſchen.
[2]Drie en twintigh ſtoute gaſten, wel gewaepend, beſtonden de togt te waegen. Deſe over bergen, dalen en ſtroomen gereift, quamen eindelijk in een dorp beſtaende uit negen huiſen; doch gepropt met inwoonders. Wonderlijk ging ‘t onthael toe. Men danſte, ſong‚ ſprong, tierde, ſchreyde rondom de vreemdelingen. Ieder bood ſijn vrouwen en dochters aen tot vleeſchelijke vermenging. Ondertuſſchen groeide ’t getal der bekijkers hand over hand, uit d'omleggende geweſten derwaerds toe-gevloeyd : verſoekende zy de Spanjaerden t' haeren huiſen mogten onthaelen. En deſe lieten ſich geſeggen. Negen dagen brachten ze over met ſmullen, danſen en by-ſlaepen. Afgemat keerden weder na de vloot, langs een weg van twintig mijlen, niet ſonder geſelſchap van meer als duiſend Americaenen, draegende elk om zeerſt geſchenken voor d’ammirael Veſputius. Alle quamenze binnen boord; doch ſprongen gelijkelijk in 't water, en dompelden onder, wanneer 't geſchut afging. Doch onderricht, hoe ſulke donder-ſlaegen uit den hemel af-bragten tot vernieling der vyanden, bezaedighden een weinigh: noemden de Spanjaerden Charabi, ſoo veel als wijſe mannen. Dit land, in de Mexicaenſche inham, geleegen op drie en twintig graeden ten noorden, liet Veſputius aen ſtuurboord leggen: voer lanx bogtige kuſten acht honderd en ſeſtig mijlen, nooit buiten 't geſicht der ſelve: en ſette eindelijk binnen een haeven, wiens gelijk nooit beſchouwde. Alhier bragt hy een maend ſoek met ’t herſtellen van de gekrenkte ſchepen, waer toe d’inwoonders een behulpſaeme hand leenden. En deſe klaegden bitterlijk , hoe jaerlijx een wreede landaerd herwaerds over-ſcheepte, uit een eiland honderd mijlen af gelegen. Dit volk hield buiten gemein verſchrikkelijk huis: lagten, na gevoelige pyniging , al war achterhaelde, onder zuigelingen te verſchoonen. Weshalven verſochten byſtand tot weer-wraek: zy wilden de vloot met ſchuitjens volgen.
Veſputius nam aen de uitroeying van ſoodaenige bloed-dorſtige menſchen: en ten bewijs , dat ſijn woord ſoude ſtand doen, konden ſeven in canooen , tot getuigen en wegwijſers , nevens hem onder zeil gaen. Op den ſevenden dach liepenze voort eiland Hy ter reede.
