[1]Alhier ſtond de ſtrand beſet met naekte mannen, welker lichaemen, ſterk en in een gedrongen , allerlei vervenen veel-vervige pluimaedjen om d'armen, beenen en 't hoofd vertoonden. Zy droegen niet alleen pijl, boog en piek: maer ook groote vierkantige ſchilden. Soo haeft doel raemen konden ſchooten een ontelbaere jagt pijlen op de naderende Spaenſche booten. Ondertuſſchen voer Veſputius met de karveelen dicht onder de ſtrand: gaf vuur met ſchroot uit't geſchut: ſulx eerlang een groote moord aen rechte. Twee en veertig Spanjaerden evenwel te land geſprongen vonden haer niet weinig benard. De Canibalen, op 't getoet van hoornen te zaemen gedromt, drongen tegen de kogels in, en geraekten hand-ge-mein: ten zy de Spanjaerden door hulp-benden geſtijft wierden, hadden te kort geſchooten. Twee uuren hing de zegen twijfelachtig: thans namen de Canibalen de vlucht. Des anderen daegs wierd de ſtrijd hervat, met geen minder geluk voor de Spanjaerden, dewelke de vyanden verjoegen, haer dorpen en ſchuyten in kooien ſetten, twee honderd twee en twintig gevangene na Spanje afvoerden: alwaer den vijftiende van Wijnmaend des jaers veertien honderd acht en negentig ten anker liepen. [2]Kleine ruſt genoot Veſputius: als die nauwelijx ſeven maenden te land bleef, wanneer 't bewind kreeg over ſes zeilen, met welke van Cadiz zeewaerd ſtak. Ververſcht aen de Canariſche eilanden, wend de ſtevens zuidelijk. Zedert vijf-hondert mijl gevordert, ontdekt een verdronken land, met ſwaere ſtroomen beſpoelt en hooge boomen beſet. Nergens deeden ſich op voet ſtappen van menſchelijke bewooning. Eerlang voor een eiland vervallen, kreeg een ſchuit en twee gevangenen , welker mannelijkheid even te vooren was afgeſneden, geſchikt ter ſlagting by de Canibalen, die alle onderhandeling afſloegen. Weshalven tachentig mijl voortſet onder een onbekend eiland, alwaer eenig goud ruilde, en vijf-hondert peerlen voor een ſchelle: de peerlen vielen wel aldaer niet; doch zy roofden ze, gelijk beduiden, van haer vyanden weſtwaerd af-gelegen, die overvloed hadden deſer koſtelijkheid. Weinig gedenkwaerdig viel op de togt voor.[3] Alleenlijk dienen aengeteikent de woeſte zeden van een beeſtachtig volk op een ſchrael eiland. Om de hals hingen twee uitgeholde kawoerden, d'een vol witte geſtampte wortels, d' andere vol gras. Zy propten de mond met gras, en herkaeuwden gelijk de koeyen: ſtaeken een ſtokjen, door ſpeekfel nat gemaekt, in de geſtampte wortels, en deſe op die wijſe in de mond: t' zamen geknaeuwt haelden 't uit de mond, en beſtrooyden 't geknaeuwde met de geſeide wortels: ſulx herhaelden ze ten verſcheide reiſen, eer den ſpijs door-ſlikten. Nergens was verſch water te bekomen, dan 't geen uit den daeuw vergadert wierd in groote bladeren, niet ongelijk d' eſels-ooren. Nergens eenige wooningen: zy behielpen haer onder dichte boomen, met gedroogde viſſehen. Voort verdient het aengeteikent, hoe Veſputius een na bygelegen eiland ontdekte, alwaer reuſen-voetſtappen vond. [4]Negen Spanjaerden, een mijl landwaerd ingeſtapt, lagen in een ruime valleye vijf groote hutten, en binnen deſelve den tegen twee oude wijven en drie jonge dochters, ieder eens ſoo lang als een gemein man. De oude vrouwen noodigden de Spanjaerden ten eten: en deſe ſaten nu ter aerde neder, ſpijs nuttigende beraedſlaegden, hoe een der reusinnen mogten na Spanje vervoeren, om voor geld te laeten kijken: wanneer ſes en dartig reuſen op ſlag quamen. Nooit yſelijker menſchen beſichtigde de ſon. Den Spanjaerden reeſen d' hairen te bergen. Ieder reus droeg een boog, pijlen en knodſen. Met woeſt gedruiſch binnen geſtapt, ſtonden verſet over de negen vreemdelingen: hadden 't onderling ſeer drok. Goed raed was hier duur voor de Spanjaerden. Sommige oordeelden geraedſaemſt de vuur-roers te loſſen, en tuſſchen de damp over de gevelde lijken te ontſnappen. Andere oordeelen, ſich
Pagina:De Nieuwe en Onbekende Weereld - Montanus 1671.djvu/80
Deze pagina is proefgelezen
