baarheid. Eindelijk, in 1879 gelukte het Johann Martin Schleyer, den eenvoudigen R.K. pastoor — doch tevens uitstekenden kenner van vele talen — te Litzelstetten na twintigjarigen onvermoeiden arbeid het wereldtaalvraagstuk tot oplossing te brengen.
Schleyer heeft zijn kunsttaal den naam Volapük, d.i. „wereldtaal” gegeven. Vol = wereld, pük = taal.
Volapük is de eerste kunsttaal, welke, blijkens de ervaring aan alle eischen voldoet, welke aan een internationale taal gesteld kunnen worden. Het Volapük kenmerkt zich door zijn eenvoud, logischen bouw, duidelijkheid, kortheid en neutraal karakter. De spraakkunst bestaat slechts uit weinige vaste regels en kent geen uitzonderingen, terwijl de nationale talen daarvan krioelen.
Schleyer's Volapük verwekte overal groot opzien, vooral in de onderwijskringen; en ofschoon het in het begin met argwaan was ontvangen, baande het zich al meer en meer zijn weg door de wereld, zoodat het in weinige jaren de geheele wereld veroverd had. Vooral na 1 Januari 1881, toen het ambtsblad van het Volapük onder den titel „Volapükbled zenodik” verscheen, maakte het Volapük groote vorderingen. Na tienjarig bestaan telde het Volapük een zeer groot aantal aanhangers, die over de geheele wereld verspreid waren. Vele tijdschriften, werken en geschriften in en over Volapük veerschenen. Ongeveer 15 jaar heeft deze periode van bloei geduurd. Toen kwam de inzinking als gevolg van de onheilvolle twisten onder de Volapükbeoefenaren. Waren deze twisten niet voorgevallen, dan zou het Volapük zeer zeker veel verder voortgeschreden zijn, en de kans ongetwijfeld zeer groot geweest zijn, dat het allerwege als eenig internationaal verkeersmiddel was aangenomen. Thans heeft het Volapük een zwaren strijd te voeren, tegen al zijn concurrenten,
