Deze pagina is gevalideerd
verbazing op, — op hem met teere liefde
En hij zat stil schuin naar benee te kijken,
de woorden waren weg, zijn hart klopte.
Bebel, de lieveling dier arbeiders.
Vaillant verrees, de kleine sterke Franschman,
die 't leven lang voor 't proletariaat
gewerkt heeft.
Hij leek een gouden rechte vlam, als in
't glas van een lampje op het koper staat.
Maar zijn stem was als de stem van de zee,
als ze gehoord wordt met korte rukken,
die de onophoudelijke wind meedraagt,
en broederlijk in stukken geeft aan 't land.
„Een ander maal zal ik u meer verhalen.
Nu slechts een enkel woord, het is al laat.
Het was voorjaar, mijn kindren, en de zoete
luchten vol wolken vlamde' over Parijs.
63
