42
XXIII.
TEGEN ONMATIGE ZORGEN.
1.
Wat zwoegt een handvol stofs, tot mensch
Bezield voor oogenblikken,
Om hier de toekomst naar zijn' wensch
En klein ontwerp te schikken!
Daar wijsheid, die geen’ eindpaal heeft.
En tijd en eeuwigheid doorzweeft,
’t Heelal bestuurt en regelt,
2.
Een blik op d’eindelooze baan
Van ’t vast gesternt daar boven.
Waar zonnen op Gods wenk ontdaan,
En op Gods wenk verdooven.
Stelt mij mijn kleinheid in den dag.
Die luttel weet, die niets vermag,
En toch met God durft twisten.
3.
Mijn ziel! pleeg met d’ervaring raad.
Dan wordt uw klagen prijzen;
Hoe vaak deed God uit schijnbaar kwaad
Het heerlijkst goed verrijzen!
Oog Jozef, Mozes, David na.
Staar Jezus aan op Golgotha,
En leer Gods weg aanbidden.
4.
Waar toe u dan beangst, bedroefd
In dit kortstondig leven?
Uw Vader weet, wat gij behoeft.
En zal ’t u zeker geven.
Alleen Hij kent uw duurzaam nut;
Zijn wijsheid blijv’ in nood uw stut.
Op haar verlaat g’u veilig!
