nelia Ghyben in 1752 haar debuut deed, hetwelk geschiedde in het begin van September van dat jaar, en wel met de rol van Ismene in het treurspel Scilla van Rotgans.
Hoe hare aanneming als actrice in zijn werk gegaan is, wordt niet verder beschreven; het is zeker op verzoek harer moeder gebeurd. Bezoldiging noch emplooi worden genoemd. Het volgende jaar werd zij aangesteld op ƒ 1.— per spel. Tevens werd er door de regenten besloten op verzoek van Elizabeth Ghyben, gedurende dit seizoen aan hare oudste dochter toegang tot den schouwburg te verleenen, ten einde zich "te bekwamen". "In verwachting", voegden de commissarissen er bij, "dat zij van dit verlof een nuttig gebruik zou maken."
Hier schijnt derhalve sprake te zijn van een ander kind, waarschijnlijk Maria Elizabeth geheeten, doch later slechts zelden meer genoemd. Dat wezenlijk eene zuster van Cornelia ongeveer tegelijkertijd debuteerde, bewijst de onderteekening van het kontrakt gedagteekend: 16 Mei 1755:
- Voor mij en mijne twee doghters, Elizabeth Ghyben.
Doch keeren wij terug naar Cornelia's debuut.
Zij heeft gemeen met verscheidene beroemde tooneelspeelsters dat zij voor het eerst optredende, een rol koos waarin zij al hare bekwaamheden kon ten toon spreiden.
Aanwijzingen omtrent den loop harer ontwikkeling zijn dun gezaaid. Het weinige wat er van te vinden is wordt aangetroffen in de enkele spektatoriale bladen die over schouwburgzaken handelen, en waarvan de oudste eerst een tiental jaren na Cornelia Ghybens eerste optreden verschenen.
IV
Nog was het klassieke tijdperk onzer tooneelspeelkunst niet aangebroken: het was een tijd van overgang.
Cornelia Ghyben heeft dit tijdvak doorleefd. Kort na
