eenige dagen te Parijs met het oog op zijn dissertatie (een onderwerp uit de psychiatrie[1], geloof ik).
Waarom een Hollandsche vriend, die Van Eeden naar Parijs vergezelde niet tevens van de gelegenheid gebruik heeft gemaakt om den vereerden man van aangezicht tot aangezicht te ontmoeten, kan de tegenwoordige schrijver, ofschoon hijzelf die vriend was, niet ophelderen. Alleen is zeker dat toen men bij Busken Huet zijn opwachting zou maken, hij alle reden heeft gehad om den anderen Nieuwe Gids-redakteur als een meer waardigen representant van het gezelschap te laten voorgaan.
Wanneer en waar hij zijn vereering het eerst gelucht heeft, is hem door de uitgave van Jacques Perk's brieven aan Charles van Deventer, met toelichting door Van Deventer zelf, herinnerd. In de drukke konversatie over die soort van onderwerpen, meestal in het door Jacques als werkkamer gebruikte sousterrain van het groote woonhuis aan het Haarlemmerplein gevoerd, blijkt over Huet niet alleen dikwijls gesproken maar warm gedebatteerd te zijn geworden. „Van der Goes dweept met je oom Koen—schreef Perk in Mei 1879—helaas!" voegde hij er bij. Waarom helaas? zal men
- ↑ Dat de latere beoefenaar van de psycho-therapie in zijn gesprek met de familie Huet tot deze vergissing aanleiding heeft kunnen geven, is begrijpelijk. Gelijk men weet, is Van Eeden gepromoveerd op een verhandeling over een toen nieuwe bestrijding van de longtering.
30
