alleen dit negatieve gemeen" hadden. Geen wonder, dus, dat zoodra deze ontkenning hun niet meer werd betwist, de zoo sterk positieve invloeden van meeningsverschillen—en persoonlijke wrijving de samenwerking verstoorden.
Het zijn hoofdzakelijk twee redenen die den schrijver deden besluiten thans op te teekenen wat hem van deze zaak bekend is geworden. Ten eerste is hij van meening dat het verhaal van de scheiding niet wachten kan op de verdwijning van de direkt daarbij betrokken personen. Al zouden met hen wel niet de stukken verdwijnen waaruit het verhaal desnoods kon worden opgemaakt, is het toch zeker dat de beteekenis van sommige stukken en hun onderlinge samenhang het beste aangewezen kunnen worden door een der deelgenooten. Nog verscheidene deelgenooten en getuigen van de te beschrijven gebeurtenissen zijn in leven; een ander voordeel van de publikatie zonder verder uitstel kan men zien in de daarmee geboden gelegenheid tot verbetering indien het door een hunner gegeven verslag door anderen onjuist zou worden bevonden.
Maar behalve dat de tijd dringt om tot de uitgave over te gaan, dringt ook een persoonlijke overweging. Het verloop der gebeurtenissen heeft nl. in handen van den schrijver dezer bladzijden een aantal dokumenten achtergelaten, welke in andere handen waarschijnlijk minder bruikbaar zouden zijn dan in de zijne. Van nog meer gewicht misschien beschouwt hij de omstandigheid dat de krisis zelf in zekeren zin buiten hem om is gegaan,
