u om, een redaktie benoemt en een aflevering bezorgt? Ik zeg uitdrukkelijk dat ik dit niet verlang. Dat is in uw handen. Meent gij niet met de anderen verder te kunnen samenwerken, trek u dan terug en probeer niet te dwingen wat zich niet dwingen laat. Kunt gij die realiteit niet zien zooals ze is? Denkt ge dat menschen die minder spreken over hun wil, er daarom geen hebben? Doe dus van twee dingen een: accepteer ons recht en onze bevoegdheid; of, leg u neer bij het onvermijdelijke en neem een ander orgaan.
- Zoolang de N. Gids het eenigszins betalen kan, blijft uw toelage[1] verzekerd, laat dus dit element buiten beschouwing.
- Ik heb vroeger geen reden gevonden de quaestie te komen bespreken, omdat in de gegeven omstandigheden met praten niets was te doen, en slechts de feiten konden beslissen. Het feit is nu, dat eigenaren en medewerkers den tijd gekomen achten voor een reorganisatie van den N. Gids. Deze brief is een uitsluitend persoonlijke poging om overbodige onaangenaamheden te voorkomen.
De aanstelling van een redakteur-sekretaris—en welken!—, het eigenmachtig leggen van de leiding in andere—en juist in die—handen, dit, blijkt het, was de daad geweest die de maat van de ergernis had volgemeten en de laatste aarzeling verdreven. Het andere feit door deze beide brieven
- ↑ In het kopieboek onleesbaar, de zin is echter duidelijk.
