Deze pagina is proefgelezen
o Nevelduisternis,
bij nachte zien mijne oogen
de duizend teekens nog,
die ‘t ommegaan vertoogen
des sterrenhemels! Gij,
o nevelduisternis,
en toogt mij niets van al,
daar hope of troost in is!
‘t Is meer als leed genoeg,
en droefheid in mij, zonder
uw droef afwezig zijn,
o ‘t weergalooste wonder
van al dat wonder is
in ‘s werelds heerlijkheid!
o Zonne, en zij mij nooit
te lange uw licht ontzeid!
en droefheid in mij, zonder
uw droef afwezig zijn,
o ‘t weergalooste wonder
van al dat wonder is
in ‘s werelds heerlijkheid!
o Zonne, en zij mij nooit
te lange uw licht ontzeid!
Kortrijk, 17/3/1898