Pagina:Gezelle, Tijdkrans I en II (5e druk, geen datum).pdf/47

't Is nijdig, nijpend weder,
en langzaam daalt zij neder,
  aanschouwbaar nu en schoon.
  uit haren hemelthroon.

Noch branden 'n is 't noch steken,
maar vlugge vonken leken;
  maar wabberen ^[1], lauw en zoet,
  dat nu de zonne doet.

't Is koud, de winden bijten;
't Is koud, de boomen splijten;
  de booze winter giert ^[2]:
  hij heeft de zonne ontvierd!

't Is koud... Geen vorst gemeden
maar dapper doorgetreden,
  met mannenmoed en kracht:
  die heerd en vier veracht!

Aanschouwt hoe 't zonnewezen,
onzegbaar schoon voordezen,
  nu immers schoonst van al,
  allengskens zinken zal ^[3].
Aanschouwt, van einde te orden ^[4],
één zee heel 't westen worden,
  en, zonder grens of grond,
  één duizendverwig bont!

1. Wabberen, undulare.
2. gieren, ululare.
3. Var. V. 3. 4; eilaas, en schoonst van al nu zijnde, zinken zal.
4. a fine ad initium.